Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Τρίτη 31 Ιανουαρίου 2023

ΙΜΙΑ 1996: 27 ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ ΔΕΝ ΞΕΧΝΑΜΕ ΤΗΝ ΠΡΟΔΟΣΙΑ! ΔΕΝ ΞΕΧΝΑΜΕ ΤΗ ΘΥΣΙΑ ΤΩΝ ΤΡΙΩΝ ΗΡΩΩΝ ΜΑΣ! ΚΑΡΑΘΑΝΑΣΗΣ – ΓΙΑΛΟΨΟΣ – ΒΛΑΧΑΚΟΣ! ΑΘΑΝΑΤΟΙ!

 

27 χρόνια συμπληρώνονται σήμερα από τότε που κορυφώθηκε η κρίση των Ιμίων, τις πρώτες πρωινές ώρες της 31ης Ιανουαρίου 1996, σε μια εποχή που η κυβέρνηση Σημίτη έκανε τα πρώτα της βήματα.

Μια κρίση που δεν είχε συνέπειες ως προς το καθεστώς των νησιών. Ωστόσο, έδωσε αφορμή στην Τουρκία να θέσει ζήτημα «Γκρίζων Ζωνών» στο Αιγαίο, αμφισβητώντας την κυριαρχία της Ελλάδας σε αρκετά νησιά και να θέσει ένα ακόμη θέμα στην ατζέντα των ελληνοτουρκικών διαφορών.

Στις 31 Ιανουαρίου του 1996 σημειώθηκε η πρώτη απώλεια ελληνικού εδάφους μετά την κυπριακή τραγωδία του 1974. Τα Ίμια είχαν παραχωρηθεί το 1947 στην Ελλάδα από τους Ιταλούς με την συνθήκη των Παρισίων. Οι Τούρκοι είχαν αποδεχθεί την ελληνική κυριαρχία επί των νήσων. Με την δραματική κατάσταση που δημιούργησαν η εξωτερική και εσωτερική τρόικα στην χώρα πιθανόν δεν θα είναι και η τελευταία. Οι δραστηριότητες των Τούρκων στη Θράκη, οι συνεχιζόμενες προκλήσεις των σκοπιανών στην Μακεδονία και των Αλβανών στην Ήπειρο σε συνδυασμό με την ανεπίτρεπτη ελληνική υποχωρητικότητα δεν αφήνουν πολλά περιθώρια αισιοδοξίας.

Μια μεγάλη προδοσία συντελέστηκε τότε από την κατ’ όνομα ελληνική κυβέρνηση εν αγνοία του Ελληνικού λαού και χωρίς ευθύνη των Ενόπλων μας Δυνάμεων. Σημίτης, Πάγκαλος και Αρσένης αποφάσισαν να παραδώσουν ένα κομμάτι Ελληνικής γης και να ευχαριστήσουν γι’ αυτό τους Αμερικάνους. Έφθασαν δε στην έσχατη κατάντια να κατασυκοφαντήσουν τρεις Έλληνες Στρατιωτικούς που έδωσαν την ζωή τους για την Πατρίδα. Την σημαία που διέταξαν να υποσταλεί «την πήρε ο αέρας», κατά τον Πάγκαλο, ενώ το ηρωικό πλήρωμα του ελικοπτέρου ήταν «κουρασμένο» και γι’ αυτό σκοτώθηκε.

Σήμερα, 27 χρόνια μετά, με ψυχραιμία κάνουμε τις διαπιστώσεις μας:

– Οι Ένοπλες Δυνάμεις ήταν έτοιμες να επιφέρουν καίριο πλήγμα στους Τούρκους και να τους ταπεινώσουν θανάσιμα.

– Αν οι γενναίοι μας δεν έπαιρναν διαταγή να αφήσουν τους Τούρκους αιχμαλώτους και να εγκαταλείψουν τις νησίδες, τα Ίμια θα παρέμεναν Ελληνικά και το ελικόπτερο δεν θα έπεφτε.

– Το πλήρωμα του ελικοπτέρου επιτέλεσε στο ακέραιο το καθήκον του και εκπλήρωσε με ακρίβεια την αποστολή του, πεθαίνοντας για την Πατρίδα.

– Η πολιτική «ηγεσία» ήταν κρυμμένη και ανίκανη να πάρει αποφάσεις.

  • Καθαρά Ελληνικά εδάφη μετετράπησαν σε ουδέτερες (γκρίζες) ζώνες και έτσι άνοιξαν οι ασκοί του Αιόλου για νέες διεκδικήσεις των Τούρκων.
  • Η κυβέρνηση ευχαρίστησε τους Αμερικανούς για την μεσολάβησή τους αποδεικνύοντας για άλλη μια φορά την δουλικότητά της και χάνοντας κάθε ίχνος αξιοπιστίας.

Σήμερα 27 χρόνια μετά δεν ξεχνάμε την προδοσία. Δεν ξεχνάμε τη θυσία των τριών Ηρώων μας!

ΚΑΡΑΘΑΝΑΣΗΣ – ΒΛΑΧΑΚΟΣ – ΓΙΑΛΟΨΟΣ

ΑΘΑΝΑΤΟΙ!

πηγη https://www.

Πέμπτη 17 Νοεμβρίου 2022

Πολυτεχνείο 1973 – 2022 = μισός αιώνας ψέματα

Πάλι θα ακούσουμε για αντιστασιακές φανφάρες και το παραμύθιασμα θα συνεχίζεται για πολύ.

Aπό την στιγμή που πρωθυπουργός είχε τοποθετηθεί ο Μαρκεζίνης και είχαν προγραμματιστεί εκλογές, σε τι χρειαζόταν η εξέγερση του πολυτεχνείου;

Μήπως γιατί το πολιτικό σύστημα θα κατέρρεε;

Μήπως γιατί έπρεπε να δοθεί η μισή Κύπρος στους Τούρκους;

Γιατί δεν ανοίγει ο φάκελος να δούμε την αλληλογραφία και τις τηλεφωνικές επικοινωνίες;

Να δούμε πόσους νεκρούς και τραυματίες είχαμε με ονόματα. Στο πολυτεχνείο ένα όνομα δεν υπάρχει;

Πολυτεχνείο: Με ένα σμπάρο δυο τρυγόνια.

Σώθηκε και το πολιτικό σύστημα, αυτό που σήμερα θριαμβολογεί για την Δημοκρατία, και βεβαίως έφυγε ο Παπαδόπουλος για να έρθει ο Ιωαννίδης και να μπουν οι Τούρκοι.

Συχνά πυκνά στα δελτία ειδήσεων ακούμε για ΕΞΕΓΕΡΣΗ. Εξέγερση του πολυτεχνείου που οδήγησε την χώρα στα χέρια της Γενιάς του Πολυτεχνείου που έκαναν την Γενέτειρα της Δημοκρατίας χώρο κομματικής και πολιτικής εκμετάλλευσης σε ένα σύγχρονο Φεουδαρχικό/Ολιγαρχικό Σύστημα.

Ένα Πολιτικό Σύστημα που απαρτίζεται από κουτοπόνηρους με ιδιαίτερη ικανότητα στο να συντηρούν την αμορφωσιά και να κρατούν την χώρα στην μιζέρια για να μπορούν να υπόσχονται λύσεις.

Ένα Πολιτικό Σύστημα που απαρτίζεται από κουτοπόνηρους πολιτικάντηδες και στηρίζεται από κουτοπόνηρους ψηφοφόρους που αγκιστρώνονται σαν τις γλίτσες και τα παράσιτα στους κουτοπόνηρους πολιτικάντηδες για να μπορούν να ρουφήξουν και αυτοί λίγο από το μέλι του Δημοσίου Ταμείου, με διαφόρους τρόπους όπως διορισμός, απ ευθείας ανάθεση, ρουσφέτια κλπ.

Πρέπει κάποια στιγμή να γυρίσουμε την πλάτη στο Ψέμα και την Πλάνη.

πηγη https://

Θεοφάνης Α. Τσαπικούνης

 

Δευτέρα 23 Μαΐου 2022

16 χρόνια από τον θάνατο του Σμηναγού Κώστα Ηλιάκη Η θυσία του παραμένει πιο επίκαιρη από ποτέ- Για περίπου 30 λεπτά Ελλάδα και Τουρκία βρίσκονταν στα πρόθυρα της σύρραξης(Βίντεο)

 

Δεξαέξι χρόνια συμπληρώνονται σήμερα από τον θάνατο του Σμηναγού Κώστα Ηλιάκη, που έχασε τη ζωή του όταν τουρκικό μαχητικό διεμβόλισε το F-16 στο οποίο επέβαινε, κατά τη διάρκεια αερομαχίας.

Όλα ξεκίνησαν λίγο πριν την μία το μεσημέρι της 23ης Μαϊου του 2006 όταν δύο ελληνικά F-16 απογειώνονταν από την βάση της Σούδας με αποστολή την αναγνώριση έξι τουρκικών μαχητικών αεροσκαφών που είχαν εισβάλλει στο FIR Αθηνών και κατευθύνονταν προς την Κρήτη.

Τα τουρκικά αεροσκάφη χωρίζονταν σε δύο σχηματισμούς των τριών και κατευθύνονταν προς την περιοχή που βρίσκονταν οι συστοιχίες των αντιαεροπορικών S-300 τα οποία ήθελαν να φωτογραφήσουν.

Τουρκικό μαχητικό διεμβόλισε το F-16 του Ηλιάκη

Ο σμηναγός Κώστας Ηλιάκης πλησίασε την μία τριάδα των τουρκικών μαχητικών για να προβεί στη διαδικασία της αναγνώρισης και εικονικής αναχαίτισης των εισβολέων. Ένα από τα δύο τουρκικά F-16 που συνόδευαν το τουρκικό RF-4 με τις φωτογραφικές μηχανές έκανε άτσαλους και επιθετικούς ελιγμούς για να παρεμποδίσει το ελληνικό μαχητικό.

Λίγα δευτερόλεπτα μετά, κατά τη διάρκεια της σκληρής αερομαχίας, το τουρκικό F-16 διεμβόλιζε το μαχητικό του Κώστα Ηλιάκη.

Ήταν 12.42 της 23ης Μαϊου του 2006.

Ο Τούρκος πιλότος έπεσε στη θάλασσα και διασώθηκε από παραπλέον δεξαμενόπλοιο.

Στα πρόθυρα σύρραξης Ελλάδα και Τουρκία

Για περίπου 30 λεπτά Ελλάδα και Τουρκία βρίσκονταν στα πρόθυρα της σύρραξης.

Στο ΓΕΕΘΑ, στο Γενικό Επιτελείο Αεροπορίας, στην 1η Στρατιά, στο Αρχηγείο Τακτικής Αεροπορίας, στο Λιμενικό Σώμα και στην ανώτατη Στρατιωτική Διοίκηση Εσωτερικού και Νήσων είχε ηχήσει κόκκινος συναγερμός.

Ελικόπτερο Super Puma, έχει ήδη διαταχθεί να απογειωθεί και το πετρελαιοφόρο πλοίο CENTURY έχει ενημερώσει ότι πλέει προς τη περιοχή όπου έχει εντοπιστεί ο Τούρκος πιλότος Ιμπραήμ Χάλι. Το δεξαμενόπλοιο μαζεύει από τη θάλασσα τον Τούρκο, ο οποίος έχει εντοπιστεί από το ελληνικό ελικόπτερο ,αλλά αρνείται την βοήθειά του.

Η ομάδα διάσωσης αποβιβάζεται στο δεξαμενόπλοιο και βρίσκει τον Τούρκο πιλότο, ο οποίος αρνείται πεισματικά να μπει στο ελικόπτερο, αφού ξέρει ότι έχει προκαλέσει το θάνατο ενός Έλληνα πιλότου κι αυτό μπορεί να έχει βαρύτατες συνέπειες.

Όταν πιέζεται από τους Έλληνες, τραβάει πιστόλι και απειλεί, ενώ την ίδια στιγμή στους αιθέρες η κατάσταση είναι εκρηκτική με περισσότερα από 100 μαχητικά αεροσκάφη και των δύο πλευρών να είναι πάνοπλα, ενώ τουρκικό ελικόπτερο καταφτάνει για να παραλάβει τον Τούρκο πιλότο.

Στις 14.29 η εντολή που φθάνει από το Εθνικό Κέντρο Επιχειρήσεων αναφέρει: «Εντολή Α/ΓΕΕΘΑ για παράδοση τούρκου πιλότου στο τουρκικό πλήρωμα διάσωσης με τρόπο όμως ώστε να φανεί ότι η παράδοση έγινε από την ελληνική προς τη τουρκική πλευρά. Η παράδοση να καταγραφεί από κάμερα».

Σύμφωνα με όσα έγιναν γνωστά μετά, το Γενικό Επιτελείο Αεροπορίας (ΓΕΑ) προχώρησε τότε στη σύνταξη επισήμου πορίσματος για τις συνθήκες της κατάρριψης του ελληνικού μαχητικού, αναγνωρίζοντας το γεγονός ότι ο Ηλιάκης εκτέλεσε άψογα την αποστολή του.

Στις 14.47 τουρκικό ελικόπτερο παρέλαβε τον Τούρκο πιλότο.

Οι προσπάθειες για τον εντοπισμό του αγνοούμενου Έλληνα πιλότου ήταν εντατικές. Περίπου στις έξι το απόγευμα της ίδιας μέρας, το πλήρωμα της φρεγάτας “Λήμνος” εντόπισε την κάσκα, το PL και ένα Survival Kit που έφερε ελληνικές ενδείξεις. Ο σμηναγός Ηλιάκης θεωρείται νεκρός.

Ποιος ήταν ο Κώστας Ηλιάκης

Ο Κώστας Ηλιάκης, ο τέταρτος γιος του Ιωάννη και της Ειρήνης Ηλιάκη, είχε γεννηθεί στα Χανιά, στις 15 Αυγούστου 1970.

Αφού μαθήτευσε σε δημόσια σχολεία πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης των Χανίων, ο νεαρός Κώστας, άνθρωπος χαμηλών τόνων, μεθοδικός και ψύχραιμος, εισήχθη το 1989 στη Σχολή Ικάρων, τη μοναδική επιλογή του στο μηχανογραφικό δελτίο για τη συμμετοχή στις πανελλήνιες εξετάσεις.

Επιμελής Ίκαρος, ο Κώστας ορκίστηκε ανθυποσμηναγός το καλοκαίρι του 1993 και τοποθετήθηκε στην 120 Πτέρυγα Εκπαίδευσης Αέρος (120 ΠΕΑ), προκειμένου να ολοκληρωθεί η πτητική του εκπαίδευση με αεροσκάφη Τ2.

Ακολούθως τοποθετήθηκε στην 115 ΠΜ, και πιο συγκεκριμένα στην 340 Mοίρα Βομβαρδισμού (αεροσκάφη Α-7 Corsair).

Κατά τη διάρκεια της προαναφερθείσης περιόδου φοίτησε στο Σχολείο Όπλων Τακτικής (ΣΟΤ), παρακολούθησε το Πρόγραμμα Τακτικής Ηγεσίας και κατέστη, σε συνδυασμό με τις ικανότητες και την ευσυνειδησία του, ένας από τους πλέον ικανούς επαγγελματίες στο χώρο του.

Έτσι, το 2002 αποτέλεσε μέρος του πυρήνα των 10 Ιπταμένων που στάλθηκαν στις ΗΠΑ για εκπαίδευση στα νέα F-16 Block 52+.

Αφού ολοκλήρωσε την εκπαίδευσή του, ο Κώστας επέστρεψε στην Ελλάδα, στην 347 Μοίρα της 111 ΠΜ (Νέα Αγχίαλος Βόλου), μέχρι να αφιχθούν τα νέα αεροσκάφη στην 115 ΠΜ.

Τον Ιούνιο του 2003 μετατέθηκε στην 340 Μοίρα της 115 ΠΜ, στην αγαπημένη του «Αλεπού» (στο έμβλημα της Μοίρας παριστάνεται μια αλεπού, ενώ το χαρακτηριστικό κλήσης είναι το FOX), όπου απέκτησε επιπλέον εμπειρίες στην αναχαίτιση με τα νέα F-16 Block 52+, έλαβε μέρος στο σχεδιασμό και την εκτέλεση νυχτερινών επιχειρήσεων, ενώ κατέστη εκπαιδευτής αέρος.

Στις 28 Δεκεμβρίου 2006, στην καθιερωμένη τελετή απονομής μεταλλίων και βραβείων από την Ακαδημία Αθηνών, απονεμήθηκε στον αποθανόντα αξιωματικό της Ελληνικής Πολεμικής Αεροπορίας το αργυρό μετάλλιο αρετής και αυτοθυσίας.

Στις 23 Μαΐου 2007 έλαβαν χώρα τα αποκαλυπτήρια μνημείου προς τιμήν του Κώστα Ηλιάκη στην Κάρπαθο.

Δείτε το βίντεο που δημοσίευσε το Arms Control Center

 ΠΗΓΗ https://www.

Παρασκευή 20 Μαΐου 2022

Η ημέρα που οι Κρητικοί έδειξαν σε όλο τον κόσμο πώς πολεμούν οι Θαρραλέοι!20 Μαΐου 1941: Η θρυλική Μάχη της Κρήτης! Μία από τις σημαντικότερες μάχες του Β' Παγκοσμίου Πολέμου (Βίντεο)

 

Εκείνο το ανοιξιάτικο πρωινό της 20ης Μαΐου 1941, καθώς οι πρώτοι Γερμανοί αλεξιπτωτιστές ρίχνονταν στο κενό από τα τρικινητήρια μεταγωγικά αεροπλάνα με τους ναζιστικούς σταυρούς στα μεταλλικά τους φτερά πάνω από την Κρήτη, τα επόμενα λεπτά, οι επόμενες ώρες και οι επόμενες δώδεκα δραματικές ημέρες που επακολουθήσαν, θα ήταν πάντα χαραγμένες στη μνήμη όσων επέζησαν, αφού στο έδαφος, μετά το πρώτο σοκ της πτώσης, ο θάνατος θα παραμόνευε παντού στο ηλιόλουστο αυτό νησί της Μεσογείου, με την μακρά παράδοση αντίστασης ενάντια σε κάθε κατακτητή. Η Μάχη της Κρήτης ή όπως είναι περισσότερο γνωστή στον αγγλοσαξονικό κόσμο ως η μάχη για την Κρήτη είχε αρχίσει.

Η «επιχείρηση Ερμής»

Εξαιτίας της γεωγραφικής της θέσης η Κρήτη ήταν από την αρχή του Β' Παγκοσμίου Πολέμου κάτι σαν το... «μήλον της Έριδος» ανάμεσα στους Συμμάχους και τους Ναζί. Όταν, πλέον, ο Χίτλερ είχε ξεμπερδέψει με την υπόλοιπη Ελλάδα έβαλε σε εφαρμογή την «επιχείρηση Ερμής» («Unternehmen Merkur»). Ήταν αμυντική και όχι επιθετική επιχείρηση, όπως αποδείχθηκε αργότερα. Οι Γερμανοί είχαν ως στόχο να εξασφαλίσουν τα νοτιοανατολικά τους νώτα, ενόψει της «Επιχείρησης Μπαρμπαρόσα» (Εκστρατεία στη Ρωσία) και όχι να εξορμήσουν στη Βόρεια Αφρική, με εφαλτήριο την Κρήτη, όπως πίστευαν οι Σύμμαχοι.Η επίθεση κατά της Κρήτης ξεκίνησε στις 8 το πρωί της 20ης Μαΐου 1941, με τη ρίψη αλεξιπτωτιστών σε δύο μέτωπα: στο αεροδρόμιο του Μάλεμε και στην ευρύτερη περιοχή των Χανίων. Αρχικά δημιούργησαν ένα μικρό προγεφύρωμα ανατολικά του Ταυρωνίτη ποταμού και κατέλαβαν το ύψωμα 107 από το οποίο μπορούσαν να ελέγχουν το αεροδρόμιο του Μάλεμε. Αλλά αυτές ήταν οι μοναδικές τους επιτυχίες την πρώτη ημέρα. Επιτέθηκαν το απόγευμα σε Ρέθυμνο και Ηράκλειο αλλά οι αλεξιπτωτιστές σε αυτές τις περιοχές υπέστησαν τρομακτικές απώλειες και δεν μπόρεσαν να σημειώσουν την παραμικρή επιτυχία.

Οι Κρήτες μαχητές μαζί με τους συμμάχους κατέγραφαν μικρές νίκες αλλά όταν χρειάστηκε να επιχειρήσουν ανακατάληψη περιοχών απέτυχαν καθώς η υπεροπλεία των Γερμανών ήταν καθοριστική. Κάπως έτσι γράφτηκε ο επίλογος της Μάχης. Την 1η Ιουνίου αποχώρησαν από το νησί και οι τελευταίοι συμμαχικοί σχηματισμοί και έτσι οι Κρήτες συνέχισαν μόνοι τους μια άνιση μάχη με τις αντάρτικες ομάδες. Ο Διοικητής του ΧΙ Γερμανικού Σώματος Αεροπορίας Αντιπτέραρχος Στούντεντ αναγκάστηκε να ομολογήσει ότι η Κρήτη υπήρξε «ο τάφος των Γερμανών Αλεξιπτωτιστών».

Το νεκροταφείο των Γερμανών αλεξιπτωτιστών

«Χίτλερ να μη το καυχηθείς πως πάτησες την Κρήτη. Ξαρμάτωτη την ήβρηκες και λείπαν τα παιδιά της»… Αυτοί είναι οι πρώτοι στίχοι, ίσως του πιο γνωστού ριζίτικου τραγουδιού που αναφέρεται στη πολυθρύλητη Μάχη της Κρήτης. Και η αλήθεια είναι πως ο Χίτλερ μπορεί να «πάτησε» την Κρήτη αλλά σίγουρα δεν το καυχήθηκε ποτέ. Το κόστος που κλήθηκε να πληρώσει ήταν βαρύ. Είναι ενδεικτικό πως τα ναζιστικά στρατεύματα χρειάστηκαν 18 ημέρες για να καταλάβουν όλη την Ελλάδα και 11 ημέρες μόνο για την Κρήτη! Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία του ελληνικού ΓΕΣ οι απώλειες έχουν ως εξής:

- Έλληνες: Νεκροί 426 και μεγάλος αριθμός τραυματιών και αιχμαλώτων. -Βρετανοί: Νεκροί 1.742, τραυματίες 1.737 και αιχμάλωτοι 11.835. Επίσης βυθίστηκαν 2 καταδρομικά, 6 αντιτορπιλικά και απωλέσθηκαν πάνω από 2.000 αξιωματικοί και ναύτες.

- Γερμανοί: Νεκροί 1.990, αγνοούμενοι 1.995 και σοβαρός αριθμός τραυματιών. Συνολικά (νεκροί, τραυματίες και αγνοούμενοι) οι απώλειες του επίλεκτου σώματος των Γερμανών αλεξιπτωτιστών ξεπέρασαν τους 8.000 άνδρες. Οι απώλειες σε αεροσκάφη ανήλθαν σε 220 τελείως κατεστραμμένα και περίπου 150 με σοβαρές ζημιές.

 

Μια σπάνια μαρτυρία βετεράνου της Αντίστασης στην Κρήτη (1941-1944) για τα γεγονότα που ο ίδιος έζησε Ο Γεώργιος Παττακός μιλάει για τη Μάχη της Κρήτης, την απαγωγή του στρατηγού Κράϊπε και για τη συμμετοχή στην Αντίσταση του Διονυσίου Ψαρουδάκη Ήταν μια καταγραφή για την τηλεόραση CRETA από την δημοσιογράφο Εύα Λαδιά με οπερατέρ τον Ιμπραήμ Ζαμπία Η εκπομπή μαγνητοσκοπήθηκε το 1999 στο χωριό Πατσός Αμαρίου Το σπάνιο αυτό ιστορικό ντοκουμέντο είναι από το αρχείο του ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟΥ ΡΕΘΥΜΝΟΥ

Δείτε το βίντεο 

 πηγη https://www.

Δευτέρα 31 Ιανουαρίου 2022

Ίμια: 26 χρόνια από την κρίση που σημάδεψε το Αιγαίο – Οι τρείς νεκροί ήρωες στρατιωτικοί και όλο το χρονικό που μας οδήγησε στο «No ships, no troops, no flags» [βιντεο]

 

25 χρόνια συμπληρώθηκαν από το τραγικό ξημέρωμα της 31ης Ιανουαρίου του 1996! 25 χρόνια από την μεγαλύτερη τουρκική πρόκληση στην κυριαρχία της Ελλάδας στο Αιγαίο, που σημαδεύτηκε από τον θάνατο τριών αξιωματικών του Ελληνικού Πολεμικού Ναυτικού.

Όλα όσα έγιναν στις 31 Ιανουαρίου του 1996. Τότε που κορυφώθηκε η κρίση των Ιμίων, όπου έφερε Ελλάδα και Τουρκία στα πρόθυρα της ένοπλης σύρραξης, σε μία εποχή που η κυβέρνηση Σημίτη έκανε τα πρώτα της βήματα.

Ο υποπλοίαρχος Χριστόδουλος Καραθανάσης, ο υποπλοίαρχος Παναγιώτης Βλαχάκος και ο αρχικελευστής Έκτορας Γιαλοψός έδωσαν την ζωή τους για την πατρίδα σε ένα περιστατικό που χαρακτηρίστηκε ως ατύχημα λόγω των κακών καιρικών συνθηκών που προκάλεσαν την απώλεια προσανατολισμού του πιλότου.

Ποια είναι τα Ίμια που είναι μόνο ελληνικά!!!

Πριν φτάσουμε στο τραγικό επεισόδιο του 1996 θα πρέπει να πούμε δύο λόγια για το ακριβώς μιλάμε. Τα Ίμια είναι δύο μικρές ακατοίκητες βραχονησίδες μεταξύ του νησιωτικού συμπλέγματος των Δωδεκανήσων και των νοτιοδυτικών ακτών της Τουρκίας. Απέχουν 3,8 ναυτικά μίλια από το Μποντρούμ (Αλικαρνασσός) της Τουρκίας, 5,5 ν.μ. από την Κάλυμνο και 2,5 ν.μ. από το πλησιέστερο ελληνικό έδαφος, τη βραχονησίδα Καλόλιμνος.

Τα Ίμια παραχωρήθηκαν στην Ελλάδα από την Ιταλία το 1947 με τη Συνθήκη των Παρισίων, ακολουθώντας την ενσωμάτωση των Δωδεκανήσων μετά το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.

Οι Τούρκοι συνεχίζουν να έχουν διαφορετική ερμηνεία στη Συνθήκη της Λωζάνης (1923), με την οποία είχαν παραχωρηθεί τα Δωδεκάνησα στην Ιταλία στο σύνολό τους και όχι ονομαστικά, και να αμφισβητήσουν την ελληνική κυριαρχία κάποιων βραχονησίδων.

Προκαλούν τα τούρκικα ΜΜΕ: Ο ελληνικός στρατός δεν πλησιάζει καν τα Ίμια

Αμφισβητούσαν το Πρωτόκολλο του 1932 που είχε υπογραφεί μεταξύ Ιταλίας και Τουρκίας, το οποίο χάραζε το θαλάσσιο όριο στο μέσο ακριβώς της απόστασης μεταξύ των βραχονησίδων Ίμια και της ακτής της Ανατολίας. Αυτή υπογράφτηκε στις 4 Ιανουαρίου 1932, και καθόριζε τα σύνορα των Δωδεκανήσων με την Τουρκία.

Το Πρωτόκολλο υπόγραψαν εκ μέρους της Τουρκίας οι S.Saip, Ertugrul, M.Asim και Hayrettin και εκ μέρους της Ιταλίας, ο Roberto Soldati. Το Πρωτόκολλο, επειδή θεωρήθηκε συμπλήρωμα της συμφωνίας, δεν χρειαζόταν να πρωτοκολληθεί στην ΚΤΕ (πρόδρομο του Ο.Η.Ε).

Το Πρωτόκολλο, επισυνάφθηκε στη Συμφωνία, όπως έγινε και στις 9 Ιανουαρίου 1948, όπου τα κείμενα της Συμφωνίας και του Πρωτοκόλλου ενσωματωμένα μαζί με το κείμενο της Συνθήκης στη Διάσκεψη της Ειρήνης, έγιναν Νόμος του Ελληνικού Κράτους, με αριθμό 518.

Όλο το χρονικό της κρίσης που παραλίγο να οδηγήσει σε πολεμική σύγκρουση Ελλάδας και Τουρκίας

Η κρίση των Ιμίων, όπως ονομάστηκε, ξεκίνησε ουσιαστικά από τον Δεκέμβριο του 1995. Αναλυτικά όλο το χρονικό:

25 Δεκεμβρίου 1995: Το τουρκικό φορτηγό πλοίο «Φιγκέν Ακάτ» προσαράζει σε αβαθή ύδατα κοντά στην Ανατολική Ιμια και εκπέμπει σήμα κινδύνου αλλά ο πλοίαρχός του αρνείται βοήθεια από το Λιμενικό, υποστηρίζοντας ότι βρισκόταν σε τουρκική περιοχή

26 Δεκεμβρίου 1995: Το Λιμεναρχείο Καλύμνου ενημερώνει το Υπουργείο Εξωτερικών και αυτό με τη σειρά του το Τουρκικό Υπουργείο Εξωτερικών ότι αν δεν παρέμβει ρυμουλκό, το τουρκικό πλοίο θα κινδυνεύσει.

27 Δεκεμβρίου 1995: Το Τουρκικό Υπουργείο Εξωτερικών τονίζει πως η διάσωση του πλοίου δεν έχει να κάνει με το θέμα των βραχονησίδων στο Αιγαίο για τις οποίες όπως τονίζουν από την Αγκυρα υπάρχει πολύ μεγάλο θέμα,.

28 Δεκεμβρίου 1995: Δύο ελληνικά ρυμουλκά αποκολλούν το τουρκικό φορτηγό και το οδηγούν στο λιμάνι Κιουλούκ της Τουρκίας. Νωρίτερα εκείνη την ημέρα ένα τουρκικό μαχητικό αεροσκάφος συντρίβεται στα ελληνικά χωρικά ύδατα, στην Λέσβο, ύστερα από εμπλοκή με ελληνικά μαχητικά. Ο Τούρκος πιλότος διασώζεται.


29 Δεκεμβρίου 1995: Το Τουρκικό Υπουργείο Εξωτερικών αναφλρει επίσημα αναφέρεται ότι οι βραχονησίδες Ιμια είναι καταχωρισμένες στο κτηματολόγιο Μουγκλά του νομού Μπουντρούμ και ανήκουν στην Τουρκία.

9 Ιανουαρίου 1996: Το ελληνικό Υπουργείο Εξωτερικών απαντά με χαρακτηριστική καθυστέρηση, απορρίπτοντας τις τουρκικές αξιώσεις.

15 Ιανουαρίου 1996: Παραιτείται ο πρωθυπουργός Ανδρέας Παπανδρέου, που νοσηλεύεται στο «Ωνάσειο».

16 Ιανουαρίου 1996: Το Υπουργείο Εξωτερικών ζητά αυξημένα μέτρα επαγρύπνησης στην περιοχή των Ιμίων από το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας.

19 Ιανουαρίου 1996: Η κοινοβουλευτική ομάδα του ΠΑΣΟΚ εκλέγει νέο πρωθυπουργό τον Κωνσταντίνο Σημίτη.

26 Ιανουαρίου 1996: Ο δήμαρχος Καλύμνου, Δημήτρης Διακομιχάλης, υψώνει την ελληνική σημαία στην μεγάλη Iμία, συνοδευόμενος από τον αστυνομικό διευθυντή Καλύμνου, τον ιερέα και δύο κατοίκους του νησιού.

27 Ιανουαρίου 1996: Δύο δημοσιογράφοι της εφημερίδας «Χουριέτ» μεταβαίνουν με ελικόπτερο στη Μεγάλη Ίμια, κατεβάζουν την ελληνική σημαία και υψώνουν την τουρκική.Το βίντεο με τους Τούρκους να πανηγυρίζουν κάνει τον γύρο του κόσμου.

28 Ιανουαρίου 1996: Ανδρες του περιπολικού του Πολεμικού Ναυτικού «Αντωνίου» κατεβάζουν την τουρκική σημαία και υψώνουν πάλι την ελληνική και το βράδυ εκείνης της ημέρας Έλληνες βατραχάνθρωποι αποβιβάζονται στη Μεγάλη Ίμια.

29 Ιανουαρίου 1996: Ο νέος πρωθυπουργός Κώστας Σημίτης, στις προγραμματικές του δηλώσεις στη Βουλή, στέλνει μήνυμα προς τη Τουρκία, ότι σε οποιαδήποτε πρόκληση η Ελλάδα θα αντιδράσει άμεσα και δυναμικά. Την ίδια ώρα τουρκικά πολεμικά παραβιάζουν τα ελληνικά χωρικά ύδατα και πλησιάζουν τα Ίμια. Γίνονται διαβήματα από την Ελλάδα σε Ε.Ε. και ΗΠΑ.

30 Ιανουαρίου 1996: Ο πρωθυπουργός Κώστας Σημίτης έχει τηλεφωνική επικοινωνία με τον Αμερικανό πρόεδρο Μπιλ Κλίντον. Του τόνισε πως η ελληνική κυβέρνηση είναι διατεθειμένη να αποσύρει το άγημα, όχι όμως και την ελληνική σημαία. Στα Ίμια σπεύδουν τα πολεμικά πλοία «Ναυαρίνο» και «Θεμιστοκλής».


31 Ιανουαρίου 1996: Τα μεσάνυχτα συγκαλείται σύσκεψη στο γραφείο του Πρωθυπουργού και ο τότε Υπουργός Εξωτερικών, Θεόδωρος Πάγκαλος, φθάνει καθυστερημένα, επειδή παίρνει μέρος σε τηλεοπτική εκπομπή. Στο ΓΕΕΘΑ καταφθάνουν πληροφορίες ότι Τούρκοι κομάντος αποβιβάζονται στη Μικρή Ίμια. Ελικόπτερο του Ελληνικού Πολεμικού Ναυτικού απονηώνεται από τη φρεγάτα «Ναυαρίνο» για να επιβεβαιώσει την πληροφορία.

Το πλήρωμα του ελικοπτέρου αναφέρει ότι εντόπισε περί τους 10 Τούρκους κομάντος με τη σημαία τους. Δίνεται εντολή να επιστρέψει στη βάση του κι ενώ πετά μεταξύ των βραχονησίδων Πίτα και Καλόλιμνος χάνεται από τα ραντάρ. Λίγη ώρα μετά θα ανασυρθούν νεκρά και τα τρία μέλη του πληρώματος, ο υποπλοίαρχος Χριστόδουλος Καραθανάσης, ο υποπλοίαρχος Παναγιώτης Βλαχάκος και ο αρχικελευστής Έκτορας Γιαλοψός, σκοτώθηκαν.

Η επίσημη θέση του ελληνικού κράτους ήταν ότι το σκάφος κατέπεσε λόγω κακοκαιρίας και απώλειας προσανατολισμού του πιλότου. Την θέση αυτή υποστήριξε σε συνέντευξή του στην «Καθημερινή» ο πρώην αρχηγός ΓΕΝ ναύαρχος Αντώνης Αντωνιάδης, αναφέροντας μάλιστα πως η τουρκική φρεγάτα Γιαβούζ προσφέρθηκε να βοηθήσει, αλλά πήρε άμεσα από τους πιλότους του ελικοπτέρου αρνητική απάντηση.

Παρόλα αυτά όλα αυτά τα χρόνια πάντα υπάρχει η φήμη πως το ελικόπτερο καταρρίφθηκε από τους Τούρκους. Το πρωί της 31ης Ιανουαρίου του 1996 ο Υφυπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ Ρίτσαρντ Χόλμπρουκ είπε το ιστορικό «No ships, no troops, no flags» και μέχρι το μεσημέρι τα πλοία, οι στρατιώτες και οι σημαίες είχαν αποσυρθεί από τα Ίμια.

Η πολιτική αναταραχή

Από εκείνη την στιγμή η προπαγάνδα της Τουρκίας περί γκρίζων ζωνών στο Αιγαίο δεν έχει κοπάσει και η τότε κυβέρνηση της Ελλάδας κλυδωνίστηκε πάρα πολύ από την στάση που κράτησε στο συγκεκριμένο θέμα. Η Ελλάδα ποτέ δεν δέχθηκε την ύπαρξη γκρίζων ζωνών επικαλούμενη τις διεθνείς συνθήκες, αλλά ακόμη ηχούν στα αυτιά όλων οι περίφημες δηλώσεις του Κώστα Σημίτη που μέσα από την Βουλή ευχαρίστησε τους Αμερικανούς για τον καταλυτικό τους ρόλο στην αποκλιμάκωση της έντασης. Επίσης σημαντικό στοιχείο είναι πως καθ’ όλη τη διάρκεια της κρίσης φάνηκε η μεγάλη δυσπιστία του κ. Σημίτη προς την ηγεσία της ΕΥΠ και των Ενόπλων Δυνάμεων.

Όπως έγραφε χαρακτηριστικά «Το Βήμα»: «Οι αξιωματικοί είχαν μάθει να λειτουργούν με τον Ανδρέα Παπανδρέου, ο οποίος λάτρευε τις συσκέψεις με στρατιωτικούς, τις υπηρεσίες από κλειστές πηγές και τη διαχείριση κρίσεων όπως εκείνη του Μαρτίου του 1987. Ο κ. Σημίτης τους θεωρούσε «ανδρεϊκούς», ξένους στη δική του κουλτούρα και ύποπτους για το στήσιμο παγίδων τις κρίσιμες εκείνες ώρες».


Επίσης το κλίμα έγινε ακόμη χειρότερο από την δημοσιοποίηση απόρρητων εγγράφων του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, σύμφωνα με τα οποία ο Θεόδωρος Πάγκαλος συνομιλώντας με τον Αμερικανό ομόλογό του Γουόρεν Κρίστοφερ του απάντησε ότι το ελληνικό κράτος θα αποσύρει την ελληνική σημαία και ότι δεν θα αντικατασταθεί, καθώς «στην περιοχή θα πνέουν δυνατοί άνεμοι» Παρόμοια καταγγελία είχε κάνει και ο ναύαρχος Χρήστος Λυμπέρης, ο οποίος είχε υποστηρίξει πως τις πρωινές ώρες της 31ης Ιανουαρίου άκουσε την ίδια ακριβώς φράση από τον κ. Πάγκαλο, στο γραφείο του Κώστα Σημίτη.


Οι Τούρκοι όμως δεν σταμάτησαν εκεί τις προκλήσεις, καθώς μετά από αυτήν την «μαύρη» μέρα με τον θάνατο των τριών ανδρών του Πολεμικού Ναυτικού ακολούθησαν και άλλες προκλήσεις.

Το απόρρητο έγγραφο του Αμερικανικού Κογκρέσου για την κρίση των Ιμίων

Ένα έγγραφο του Αμερικανικού Κογκρέσου και συγκεκριμένα της ερευνητικής υπηρεσίας που είχε διαρρεύσει το 2009 στην ιστοσελίδα WikiLeaks με ημερομηνία την 7η Μαρτίου του 1996 ήρθε στο επίκεντρο με αφορμή την κατάσταση που επικρατεί στα Ίμια.

Φέρει τον τίτλο «Ελλάδα και Τουρκία: Η Κρίση στην Βραχονησίδα», το οποίο είναι κείμενο της Κάρολ Μιγδάλοβιτζ από το Τμήμα Διεθνών Σχέσεων και Εθνικής Ασφαλείας της υπηρεσίας. Μέσα από αυτό περιγράφεται το χρονικό της κρίσης στα Ίμια, κρατώντας μια ουδέτερη και διπλωματική στάση, αν και επιρρίπτει ευθύνες στο αμερικανικό υπουργείο Εξωτερικών για την υποβάθμιση των σχέσεων ΗΠΑ-Ελλάδας.

Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει η αναφορά της έκθεσης στην στροφή της χώρας μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, η οποία ερμηνεύεται ως μια προσπάθεια της κυβέρνησης Σημίτη να απολέσει το στίγμα της «εθνικής ντροπής» από την απόσυρση των στρατευμάτων από τις βραχονησίδες. Αξίζει να σημειωθεί ότι το ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών παρουσιάζει το 1996 ως την τρίτη περίοδο της συμμετοχής της Ελλάδας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, καθώς «χαρακτηρίζεται από ακόμα μεγαλύτερη υποστήριξη της ιδέας και της διαδικασίας της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης καθώς και της εμβάθυνσης της ενοποίησης σε όλους τους τομείς». Ωστόσο, το CRS «έβλεπε» μια αποτυχία και σε αυτόν τον τομέα.

«Οι κινήσεις της ελληνικής κυβέρνησης στην Ευρώπη ίσως να είχε στόχο να τραβήξει την προσοχή από την υποτιθέμενη ντροπή. Αν αυτό ισχύει, τότε (η κυβέρνηση) δεν πέτυχε τον στόχο της. Η αντιπολίτευση συνέχισε να ασκεί ανελέητη κριτική στην κυβέρνηση, ιδιαίτερα για την αποτυχία της να λάβει μεγαλύτερη στήριξη από την Ευρώπη».

Στο κείμενο της υπηρεσίας αναγνωρίζεται το γεγονός ότι το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο αναγνώρισε τα ελληνικά εδάφη, όμως προσθέτει ότι η πλειοψηφία των κυβερνήσεων των κρατών-μελών της ΕΕ ήθελαν η Ελλάδα να βρει μια κοινή λύση με την Τουρκία, λόγω μιας εμπορικής συμφωνίας που προωθούνταν εκείνη την εποχή. Ως παράδειγμα, το CRS φέρνει τον Γάλλο πρόεδρο Ζαν Σιράκ που είχε αφήσει να εννοηθεί ότι «όσο λιγότερα προβλήματα προκαλεί η Ελλάδα, τόσες περισσότερες οι πιθανότητες να έχει την στήριξη της Γαλλίας».

Αξίζει να σημειωθεί ότι στο κείμενο αναφέρεται επανειλημμένως το «λάθος» του τότε ΥΠΕΞ των ΗΠΑ να ανακοινώσει την 1η Φεβρουαρίου του ίδιου έτους ότι υπάρχουν και άλλα νησιά για την κυριαρχία των οποίων δεν θα πάρει θέση. Στο κείμενο τονίζεται ότι αυτός ήταν και ο λόγος που η ελληνική κυβέρνηση αρνήθηκε να δεχτεί τον ειδικό απεσταλμένο των ΗΠΑ στα Βαλκάνια, Ρίτσαρντ Χόλμπρουκ, και να στραφεί στους Ευρωπαίους συμμάχους της.

Τα «θερμά» επεισόδια που ακολούθησαν μετά την κρίση

Στις 17 Απριλίου του 1996 συνέβη άλλο ένα επεισόδιο. Ενώ οι δύο πλευρές έκαναν τις συνηθισμένες περιπολίες τους, κατά τις 2 το μεσημέρι εμφανίστηκε ένα ταχύπλοο πολιτικό σκάφος με επιβαίνοντες τρία άτομα. Κατά την αναγνώριση διαπιστώθηκε πως ήταν μέλη της οργάνωσης Ελληνοαμερικάνικη Ένωση και ήθελαν να τελέσουν τρισάγιο στην μνήμη των στρατιωτών που χάθηκαν, στην Μεγάλη Ίμια, έχοντας άδεια από το Λιμεναρχείο Καλύμνου.

Παρ’ όλο που τους δόθηκε η εντολή να τελέσουν το τρισάγιο εν πλω, πέρασαν στην πίσω πλευρά των Ιμίων, όπου η ελληνική πλευρά δεν είχε οπτική επαφή και ελέγχεται από τουρκικές ακταιώρους. Αργότερα φαίνονται να αποβιβάστηκαν στο νησί, αφήνοντας ένα στεφάνι και δύο μικρές σημαίες, μία ελληνική και μία αμερικάνικη και αποχωρούν. Μετά από λίγο δύο τουρκικά αεροσκάφη και ένα ελικόπτερο πετούν πάνω από την Μεγάλη Ίμια.

ΝΝεκρός 46χρονος ψαράς βρέθηκε στην Κέρκυρα

Επιτελείς του ελληνικού στρατού κρίνοντας πως σκοπός των Τούρκων είναι να πάρουν τις σημαίες, ενημέρωσαν το ελληνικό ΥΕΘΑ. Πήραν την εντολή να πάρουν τις σημαίες από το νησί, πριν από τους Τούρκους. Στην περιοχή κατέφθασε μία ελληνική κανονιοφόρος, ενώ βατραχάνθρωποι από την Μονάδα Υποβρυχίων Αποστολών Λιμενικού Σώματος κατέβηκαν σε φουσκωτό στο νησί. Στον αέρα πέταγαν τα τουρκικά F-16 εμποδίζοντας την κάθοδο των βατραχανθρώπων μέχρι να φθάσουν στην περιοχή ελληνικά μαχητικά, και να αρχίσουν τις εμπλοκές.

Νωρίς το απόγευμα ανακοινώθηκε το πέρας της αποστολής με αίσιο τέλος καθώς οι βατραχάνθρωποι είχαν καταφέρει να κατεβάσουν τις σημαίες και το στεφάνι και να επιστρέψουν με αυτά. Άλλο ένα περιστατικό που «πόνεσε» την Ελλάδα καθώς δεν χωρούσαν και δεν έπρεπε να χωρέσουν πανηγυρισμοί στο να κατεβάσεις εθνικά σύμβολα από δικό σου έδαφος.

Στις 12 Απριλίου 2005, υπήρξε ένα ακόμα συμβάν στη περιοχή των Ιμίων. Κατά τη διάρκεια επίσημης επίσκεψης στην Τουρκία του τότε Υπουργού Εξωτερικών της Ελλάδας Πέτρου Μολυβιάτη, τουρκικές ακταιωροί πλησίασαν αρκετά στα νησιά αρνούμενες να αποχωρήσουν, ακόμα και όταν ελληνικά σκάφη κατέφτασαν στην περιοχή. Το επεισόδιο διήρκεσε για αρκετές ώρες μέχρι την στιγμή που οι Τούρκοι αποφάσισαν να αποχωρήσουν.

Η μαρτυρία φαντάρου που ήταν στην πρώτη γραμμή συγκλονίζει:

«Σήμερα είδα ένα όνειρο. Είδα ότι ο Γενάρης του 1996 ήταν κι αυτός πολύ κρύος και υγρός. Σ’ ένα στρατόπεδο της βόρειας Χίου, η βροχή θαρρείς πως μπορούσε να περάσει από παντού· από τις πιο μικρές ρωγμές μέχρι και από το ανθρώπινο δέρμα. Συζητούσαμε με άλλους στρατιώτες τα τελευταία γεγονότα της έντασης με την Τουρκία. Εγώ, περισσότερο άκουγα, παρά συμμετείχα. Σκουπίζοντας τα χέρια μου από το γράσο του BMP (ρωσικό αμφίβιο άρμα μάχης του ελληνικού στρατού), προσπαθούσα να τιθασεύσω μια άγνωστη διαίσθηση που με περιτριγύριζε εκείνες τις ώρες.

Ωσπου, τα νέα κατέφθασαν. Το σήμα ήταν ξεκάθαρο. Ολοι στους λόχους κι εμείς στα BMP για να φορτώσουμε τα πυρομαχικά. Οχι δεν επρόκειτο για άσκηση. Ποτέ τέτοια ώρα, ποτέ δε φορτώναμε πυρομαχικά στα άρματα. Είχαμε εμπλοκή στα Ιμια. Οι μηχανές των φορτηγών ΡΕΟ, των τζιπ και των BMP μούγκρισαν μανιασμένα, ενώ το στρατόπεδο έμοιαζε με μυρμηγκοφωλιά που της πέταξες μια πέτρα.

Οι δόκιμοι έμοιαζαν (και ήταν) «παγωμένοι». Κάποιοι έτρεξαν για λίγα δευτερόλεπτα στο ένα και μοναδικό καρτοτηλέφωνο έξω από το ΚΨΜ για να μιλήσουν με τους δικούς τους -δεν υπήρχαν τα κινητά στην ευρεία μορφή που υπάρχουν σήμερα. Εμείς δεν είχαμε χρόνο ούτε για σκέψη, ούτε τηλέφωνα. Φορτώσαμε τον εξοπλισμό και καβαλήσαμε τους 13,5 τόνους του καθενός απ’ τα τεθωρακισμένα μας. Σε λίγα λεπτά κατευθυνόμασταν νοτιότερα στους πρόποδες του όρους, όπου έπρεπε να υπερασπιστούμε.

Εγώ στον «πύργο» του BΜΡ έκανα έναν τελευταίο έλεγχο στη διόπτρα, στους διακόπτες, στις ασφάλειες του ιμάντα ρουκετών. Ο αξιωματικός του άρματος προσπαθούσε μέσα στον εκκωφαντικό θόρυβο του άρματος και της μανιασμένης βροχής, να συνεννοηθεί με τον οδηγό ο οποίος εκείνη τη στιγμή με το κεφάλι του έξω απ’ τη θυρίδα, προσπαθούσε να κρατήσει σε σταθερή πορεία το ρωσικό θηρίο.

Περίπου τρεις ώρες μετά, παίρναμε τις θέσεις μάχης, περιμένοντας ένα νέο σήμα. Ημασταν βρεγμένοι και παγωμένοι, οι ερπύστριες των άλλων αρμάτων στρίγκλιζαν λίγο πιο πέρα, αλλά εμείς δεν ακούγαμε, δε νιώθαμε απολύτως τίποτα. Αισθανόμουν συναισθηματικά κενός, παρόλο που όλες οι αισθήσεις μου ήταν στο «κόκκινο». Οι στιγμές ήταν πρωτόγνωρες και η αίσθηση του καθήκοντος διέγραφε τα πάντα. Ημασταν, ουσιαστικά, σαν ρομπότ.«Κανένα νέο;», ρώτησα τον αξιωματικό, ενώ παράλληλα προσπαθούσα να ξεκολλήσω την κάσκα από το μέτωπό μου. «Οχι. Τσέκαρε τους πύρους του PKT (σ.σ. το πολυβόλο)», μου απάντησε κοφτά, προσπαθώντας να ακούσει κάτι απ’ τον ασύρματο.

Αρκετές ώρες μετά ήρθε το σήμα: λήξη συναγερμού. Για κάποιον άγνωστο λόγο, η είδηση δεν έφερε την αναμενόμενη ανακούφιση. Είχαμε παγώσει, κυριολεκτικά και μεταφορικά. Η κρίση είχε περάσει. Τουλάχιστον για κείνη την ώρα. Μερικά μέτρα πιο πέρα βρισκόταν ένα ξωκλήσι. Μπήκαν πάρα πολλοί μέσα για να αλλάξουν και να ζεσταθούν ανάβοντας ότι κερί υπήρχε διαθέσιμο. Εμείς αλλάξαμε, άλλοι πάνω στα κράνη μας (για να αποφύγουμε τη λάσπη την οποία οι ερπύστριες είχαν μετατρέψει σε βάλτο), άλλοι πάνω στα άρματα.

Σιγά σιγά έφευγε απ’ τα χείλη μας το μωβ χρώμα. Σε λίγο, κάποιοι από μας, παίρναμε το δρόμο της επιστροφής για το τάγμα. Ακόμη τρεις ώρες. Κάπου ανάμεσα στις ρουκέτες πίσω μου στον ιμάντα, είδα πεταμένη μια συσκευασία με γαλέτες (το νάιλον της γαλέτας δεν το διαπερνά ούτε… σφαίρα· μην πω και την ίδια τη γαλέτα…). Τις άνοιξα αμέσως και έδωσα στον αξιωματικό και τον οδηγό. Ακόμη και σήμερα παραμένει ό,τι πιο ωραίο έχω αισθανθεί πως έχω φάει ποτέ.

Μήνες μετά είχαμε ξανά σοβαρή εμπλοκή έξω από τη Χίο, όμως δεν έφτασε ποτέ στο επίπεδο της νύχτας των Ιμίων. Τα χρόνια πέρασαν και τα Ιμια, όμως, παραμένουν στην επικαιρότητα. Καμιά φορά χαμογελάω όταν ακούω διάφορους… «πολεμιστές της καφετέριας» να μιλούν για πόλεμο και εκστρατείες. Ούτε στον ύπνο τους.
Σήμερα είδα ένα όνειρο. Κάποιες φορές μού φαίνεται πως ήταν αληθινό…».

πηγη https://www.

Κυριακή 23 Μαΐου 2021

ΕΙΝΑΙ Ο ΤΟΠΟΣ ΜΑΣ!!!!ΕΙΝΑΙ Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΜΑΣ ΜΑΟΡΙ ΟΙ ΤΡΟΜΕΡΟΙ ΑΥΤΟΧΘΟΝΕΣ ΠΟΥ ΠΟΛΕΜΗΣΑΝ ΩΣ ΛΙΟΝΤΑΡΓΙΑ[βιντεο]

 



Στην 42η Οδό με εφ’ όπλου λόγχη…

«Στις 27 Μαΐου 1941», όπως αναφέρει ο κ. Λόης, «το 28ο Τάγμα πρωτοστάτησε στη συγκλονιστική αναμέτρηση της 42ης Οδού (σημερινή οδός Τσικαλαριών), συμπαρασύροντας και τις γειτονικές Νεοζηλανδικές και Αυστραλιανές μονάδες. Απέναντι στην επιτιθέμενη εχθρική δύναμη, οι ενθουσιώδεις Μαορί στρατιώτες τοποθέτησαν με ψυχραιμία τις ξιφολόγχες στα τυφέκιά τους και διενέργησαν ορμητική έφοδο με απαράμιλλο θάρρος και με εκκωφαντικές ιαχές, διαλύοντας κυριολεκτικά τους Γερμανούς Ορεινούς Κυνηγούς. Μάλιστα, πριν την εφόρμηση, αρκετοί εξ’ αυτών σηκώθηκαν αγέρωχα από τις θέσεις μάχης τους και εκτέλεσαν τον πολεμικό χορό χάκα, κραδαίνοντας τον οπλισμό τους για λίγα δευτερόλεπτα, ενώ οι αντίπαλοί τους κοιτούσαν εμβρόντητοι. Αυτή η παροδική συμμαχική νίκη καθυστέρησε σημαντικά τη γερμανική προέλαση, παρέχοντας τον απαιτούμενο χρόνο στους σχηματισμούς της Βρετανικής Κοινοπολιτείας να αρχίσουν την απόσυρσή τους με σχετική ασφάλεια από την περιοχή της Σούδας προς τα νότια παράλια της Κρήτης».

Η διαφυγή από τα Σφακιά

«Τις επόμενες ημέρες, το κύριο σώμα των Νεοζηλανδών αυτοχθόνων ακολούθησε το καθορισμένο δρομολόγιο αποχώρησης, διασχίζοντας τα δύσβατα Λευκά Όρη απολύτως συντεταγμένα με τερματικό σταθμό τη Χώρα Σφακίων, όπου ανέμεναν τα βρετανικά πολεμικά πλοία εκκένωσης. Παράλληλα, ένα κλιμάκιο της μονάδας συγκρότησε το τμήμα οπισθοφυλακής των συμμαχικών στρατευμάτων, καλύπτοντας με επιτυχία την υποχωρητική ενέργειά τους. Οι ακατάβλητοι Μαορί αναχώρησαν σε δύο τμήματα την 31η Μαΐου και την 1η Ιουνίου 1941 για το λιμάνι της Αλεξάνδρειας της Αιγύπτου, αφήνοντας στην Κρήτη έναν βαρύ φόρο αίματος 84 νεκρών, ενώ άλλοι 71 άνδρες συνελήφθησαν αιχμάλωτοι».

Κυριακή 21 Μαρτίου 2021

«Σκύψε κι άλλο ραγιά Έλληνα…Άκου!» Αξίζει να διαβαστεί !

 

«οὐ τοῖς ἄρχειν βουλομένοις μέμφομαι, ἀλλὰ τοῖς ὑπακούειν ἑτοιμοτέροις οὖσιν· πέφυκε γὰρ τὸ ἀνθρώπειον διὰ παντὸς ἄρχειν μὲν τοῦ εἴκοντος»

(Δεν κατηγορώ αυτούς που ασκούν την εξουσία, αλλά αυτούς που είναι πρόθυμοι να υπακούσουν-Θουκυδίδης)

Το κατἀλαβες αυτό νεοΈλληνα;

Εκεί που κάθεσαι στον καναπέ σταυροπόδι με το τηλεκοντρόλ –προέκταση του χεριού σου, βρίσκεις καθόλου λίγο χρόνο να σκεφτείς;

Χαμένος , μες στην πλοήγηση του κινητού σου βρίσκεις χρόνο για τα βασικά;

Εκεί ανάμεσα στα διαλλείματα διαφημίσεων απ’το ένα ριάλιτι στο άλλο και απ’το ελληνικό σήριαλ στην τουρκοσειρά και πάλι στην ιδησεογραφική πλύση εγκεφάλου , προλαβαίνεις να αντιληφθείς τι κάνεις;

Κατανοείς την κατάντια σου;

Μήπως δεν χρειάζεται να σκεφτείς και να πάρεις αποφάσεις, μιας και σου προσφέρουν έτοιμη τροφή μασημένη τα μέσα μαζικής παραπλάνησης;

Τα μέσα αυτά, που κατάντησαν υπηρέτες της νέας τάξης πραγμάτων;

Η προπαγάνδα τα θέλει θεματοφύλακες της ελευθερίας του λόγου και της δημοκρατίας, ενώ δεν είναι παρά ένας μηχανισμός ελέγχου της σκέψεως, στην υπηρεσία των συμφερόντων του κράτους και μιας υπερεθνικής ελίτ. Πίσω από το θέαμα του ανεξάρτητου δημοσιογράφου, η ελίτ είναι εκείνη η οποία αποφασίζει τελικά, τι θα δούμε, θα ακούσουμε ή θα διαβάσουμε.

Σε καλόθρεψαν και σε κανάκεψαν όλες αυτές τις δεκαετίες. Σε καλόμαθαν στις ανέσεις. Στα εύκολα. Πάντα βέβαια μαστίγιο και καρότο.

Πάντα με ψεύτικες ελπίδες σε φούσκωναν απ’τη μια και απ’την άλλη σου ροκάνιζαν το μέλλον.

Σε παρέσυραν να νομίσεις ότι κάτι είσαι. Ότι αξίζεις. Μα στην πραγματικότητα ήσουν και είσαι αναλώσιμος.

Ένας αριθμός.

Σου πλασάρουν την κλοπή της ελευθερίας σου με όμορφο , ανθρωπιστικό τρόπο.

Επιστρατεύουν ιδεολογικά και ρητορικά σχήματα για να θολώνουν τα νερά. Η οικουμενική ειρήνη, η ελευθερία και η δημοκρατία, η αγάπη , η δημόσια υγεία, δεν είναι παρά ωραίες λέξεις για να προωθηθούν υστερόβουλοι σκοποί από κέντρα αποφάσεων που αντιστρατεύονται το γενικότερο καλό.

Καθημερινά, κεκτημένες ελευθερίες μειώνονται.

Ζούμε σε ένα σκοτεινό παρόν και ακόμα πιο δυσοίωνο διαγράφεται το μέλλον.

Ο «Μεγάλος Αδελφός» προ των θυρών.

Κι εσύ θλιμμένος , ικανοποιείσαι από τα ξεροκόμματα ζωής που σου πετάνε (μια ώρα παραπάνω δυνατότητα μετακινήσεων, άλλο ένα επίδομα πενιχρό για τη χαμένη δουλειά, δέκα επιπλέον μέσα στους ναούς, κ.α.).

Περιμένεις πως και πώς να ξαναγυρίσεις στην αμαρτωλή σου ζωή εάν στο επιτρέψουν οι επιτροπές. Έστω κι εμβολιασμένος. Έστω και μαρκαρισμένος.Αρκεί να μπορείς να χαρείς μια βραδιά στο μπαράκι ή στο ρεμπετάδικο, μια κινηματογραφική ταινία ψυχολέθρια , μια εκδρομή στο εξωτερικό. Είσαι έτοιμος να πουλήσεις και ψυχή για όλα τούτα.

Ξέχασες ποιος ήσουν; Από πού ήρθες; Που φτάνουν οι ρίζες σου;

Ακούμπησε το αυτί σου στη γη.

Ακούς;

Είναι τα ποδοβολητά των Λακεδαιμονίων στις Θερμοπύλες.

Τρομοκρατούν τον κατακτητή.

Τον τρέπουν σε φυγἠ . Μέχρι που ένας «άξιος» πρόγονος αυτών που τώρα σε κυβερνούν, προδίδει το μονοπάτι. Δείχνει τον τρόπο της νίκης των τριακοσίων.

Άκου!

Είναι το σφύριγμα .Το ανεμοσούρι , εκεί στο Σαρωνικό. Είναι οι τριήρεις των Ελλήνων που συγκρούονται με τον Περσικό στόλο.

Δεν θα έχαναν με τίποτα. Εάν έχαναν, σήμερα πιθανόν να μην υπήρχε Ελλάδα αλλά ούτε και Ευρώπη όπως την ξέρουμε.

Άκου!

Τα ποδοβολητά των αλόγων του μεγαΑλέξανδρου. Κυνηγούν τον Δαρείο . Τρέχει να κρυφτεί, να ξεφύγει απ’τον Μακεδόνα στρατηλάτη.

Η πτώση της τότε παντοκρατορίας είναι γεγονός. Ο ελληνισμός σπείρετε στα πέρατα της γης.

Άκου!

Είναι ο συριγμός των σπαθιών των βυζαντινών. Οι στρατιές του Ιωάννη του Βατάτζη . Του «λέοντα» του Διδυμοτείχου.Του αγίου , του ελεήμονα. Τιμωρούν στη Ρόδο τους Φράγκους ιππότες. Η αυτοκρατορία αντεπιτίθεται.

Άκου το κλάμα!

Τις προσευχές . Αφουγκράσου την αγωνία. Είναι οι ρωμιοί της πόλης που προσεύχονται στο Χριστό. Παρακαλούν την Παναγιά να συνδράμει.

Όμως να νύχια του Ισλάμ είναι αιχμηρά. Ο Μωάμεθ ο πορθητής καταλύει την αυτοκρατορία. Ο Θεός παραχωρεί για τις αμαρτίες.

Ἀκου!

«Ορκίζομαι ενώπιον του αληθινού θεού οικειοθελώς, ότι θέλω είμαι επί ζωής μου πιστός εις την Εταιρείαν κατά πάντα……. Ορκίζομαι να προσέχω πάντοτε εις την διαγωγήν μου, να είμαι ενάρετος. Να ευλαβώμαι την θρησκείαν μου…»

Σου φαίνονται γνωστά αυτά τα λόγια; Είναι ο όρκος των Φιλικών.

Άκου παρακάτω.

Γυναικείες ιαχές. Εκεί στο Ζάλογγο μητέρες και παιδιά κάνουν βουτιά στην αιωνιότητα. Η Παναγιά τις ευλογεί.

Άκουσε καλά!

Τρέχουν τα μεμέτια να γλυτώσουν στα Δερβενάκια απ’τον Νικηταρά τον Τουρκοφάγο. Έκοψε τρία σπαθιά με το σπαθί του.

Το ευχαριστώ , βασανιστήρια στη φυλακή απ΄ τους Βαυαρούς , τους σημερινούς φίλους και συνεργάτες των κυβερνήσεών σου. Ή να πούμε αφεντικά;

Και ο Τουρκοφάγος πέθανε ζητιάνος και τυφλός.

Άκου!

Άκου το θρήνο της Ελισάβετ. Της συζύγου του Παύλου Μελά που ανέβηκε χωρίς δεύτερη σκέψη για να αφήσει τα λείψανά του στην αγία γη της Μακεδονίας.

Αδελφέ αυτά κι άλλα πολλά θα είχα να σου πω.

Τα γνωρίζεις;

Γνωρίζεις σε λεπτομέρειες το μέγα γεγονός της επανάστασης του ’21 ;

Ειδικά σε εποχές που νεογνά έθνη προσπαθούν να οικειοποιηθούν την ιστορία σου; Και σύμμαχοί τους αυτοί που ψήφισες;

Άκου τον παλμό της γης.

Άκου τους τριγμούς. Τα λείψανα των ηρὠων του ’21 τραντάζουν τη γη. Δεν σε ανέχονται πλέον.

Έχασες τα πάντα. Θα τους δώσεις και την ψυχή σου;

Ο άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός το φώναξε. ΨΥΧΗ ΚΑΙ ΧΡΙΣΤΟΣ.

Μέχρι τώρα σου έκλεψαν τον ιδρώτα σου, σου ροκάνισαν το μέλλον, σου άρπαξαν την πατρίδα. Δεν θα σταματήσουν. Δεν τους φτάνει αυτό.Θέλουν την ψυχή σου. Και δεν μπορούν να την πάρουν με το έτσι θέλω. Θα σε αναγκάσουν να την προσφέρεις οικειοθελώς.

Μπορούν. Έχουν παντού τα όργανά τους.

Στις κυβερνήσεις, σε επιτροπές ειρήνης, βιοηθικής, επιστημονικές και μη, μες στην ίδια την ιεραρχία.

Έχουν καταστείλει κάθε άμυνα.

Σου «χάλασαν» τη γλώσσα, σου παράλλαξαν την ιστορία. Σου βρώμισαν την πίστη.

Σου απαγορεύουν να τιμήσεις , ήρωες, πατρίδα αγίους τον ίδιο το Χριστό.

Ο δρόμος είναι ανοιχτός γι’αυτούς.

Τη μόνη και μεγάλη ελπίδα που είναι ο Χριστός στην αφαιρούν.

Ούτε Μυστήρια και Ιερές Ακολουθίες , ούτε Σώμα και Αίμα Χριστού, ούτε Αγιασμός. Ακόμα ακόμα δεν σε αφήνουν να θάψεις και τους νεκρούς σου καλά καλά.

Σύμμαχος η διοικούσα εκκλησία, η παραβαίνουσα πλήθος Πατερικών Κανόνων, σε μια διολίσθηση πνευματική , ψελίζουσα ασυναρτησίες περί κατ’όικον προσευχής, περί καλύπτρας σε ναούς, περί μολύνσεως Ιερών Σκευών κ.ο.κ

Κι εσύ κακόμοιρε νεοΈλληνα συγκαταβαίνεις σε όλα αυτά , πιστεύοντας τη δαιμονική ρητορική περί υπακοής , αγάπης , δημόσια υγείας , σεβασμού του συνανθρώπου.

ΞYΠΝΑ!

Σου πήραν την κατά κόσμον πατρίδα. Τώρα θέλουν και την αιώνια πατρίδα να σου αφαιρέσουν.

Θα το επιτρέψεις;

Θα δεχτείς απ΄ την πολιτική και την θρησκευτική ηγεσία πάλι το κλείσιμο των ναών; Δεύτερο Πάσχα;

Θα αφήσεις πάλι την Παναγιά μόνη με άδεια στασίδια να σε περιμένει ;

Πως θα έχεις πρόσωπο να ζητήσεις τις πρεσβείες της;

Προσκύνησε την Ελληνική σημαία που έχεις στο μπαλκόνι σου και ποτέ δεν κατέστειλες. Πάρε το κομποσκοίνι σου και γονάτισε με συντριβή ,μπας και σε φωτίσει ο Θεός.

Τον τρόπο τον γνωρίζεις καλά αν ψάξεις βαθιά μέσα σου. Στο ψιθυρίζουν οι φωνές των νεκρών ζωντανών. Μην πτοηθείς. Μην λογιάσεις συνέπειες.

Όταν το έκανες είδες το αποτέλεσμα.

Κύπρος , Ίμια , Σκόπια.

Εγώ θα σου πω κάποια άλλα τοπωνύμια.

Θερμοπύλες, Γρανικός, Ναυαρίνο , Κιλκίς, Λαχανάς, Καλπάκι, Κρήτη, Δερβενάκια.

Η επιλογή δική σου…. «ἢ τὰν ἢ ἐπὶ τᾶς»

Αριστείδης Π. Δασκαλάκης