Δεν μπορούσα να μη γράψω ένα «σημείωμα» για το μέγα θαύμα της σύγκρουσης των δύο φρεγατών, της ΛΗΜΝΟΣ και της «KEMAL REIS». Η συγκίνηση ήταν τόση, που παρά την κούραση από την φαρμακευτική αγωγή, το «μολύβι» πάει μόνο του…
Γράφει ο Πύρινος Λόγιος
Στις 11 Αυγούστου το απόγευμα, πάνω στην κορύφωση της έντασης μεταξύ των ελληνικών πολεμικών πλοίων και των τουρκικών που συνόδευαν το ερευνητικό ORUÇ REIS μέσα στην ελληνική υφαλοκρηπίδα, συνέβη τελικά αυτό που όλοι φοβόμασταν. Η σπίθα που επιδίωκε διακαώς ο Ερτογάν για να ανοίξει το μέτωπο ενός θερμού επεισοδίου, με τη μορφή μιας ολοκαίνουργιας φρεγάτας βγαλμένες από τα τουρκικά ναυπηγεία, παραλίγο να ανάψει το φυτίλι που θα πυροδοτούσε τη βόμβα του θερμού επεισοδίου, για να συρθούμε όλοι μας σε ένα τραπέζι όπου και θα διαπραγματευόμασταν με τους αιμοσταγείς βαρβάρους πειρατές των μογγολικών στεπών την κληρονομιά που μας κληροδότησαν οι παππούδες μας, υπό την επίβλεψη των…μεγάλων δυνάμεων.
Όμως κάποιος, ή μάλλον…κάποια, είχε σοβαρές αντιρρήσεις!
Εκείνο το απόγευμα της Τρίτης, όπου ολονών τα νεύρα, πολιτικών και στρατιωτικών, βρισκόταν στο κόκκινο και μαζί με τον ιδρώτα της καλοκαιρινής ζέστης δημιουργούταν ένα εκρηκτικό μείγμα από σωματική και ψυχολογική πίεση έτοιμη να εκραγεί, κάπου εκείνη τη στιγμή έμοιαζε σαν να σταμάτησε ο χρόνος.
Το σχέδιο του Ερτογάν ήταν απλό και λιτό. «Δημιουργείστε πάση θυσία θερμό επεισόδιο, τέτοιο που θα αιφνιδιάσει τους Γκιαούρηδες αλλά και να μη μπορεί να επεκταθεί για να τη πάμε μετά τη κατάσταση εκεί που θέλουμε. Στο τραπέζι».
Το περίμενε ο Ερτογάν ότι θα συμφωνούσαμε με την Αίγυπτο, παντί τρόπω. Δεν είναι ηλίθιος, ούτε χαζός, ούτε «μπουνταλάς» που …ξαφνικά αιφνιδιάστηκε. Το αντίθετο μάλιστα. Είναι πανέξυπνος, παμπόνηρος και «παίκτης» δυνατός, που ξέρει πώς και πότε να παίζει τους άσσους που κρύβει στο μανίκι του. Μην ακούτε λοιπόν τις αρλούμπες που γράφονται ένθεν κακείθεν περί…αιφνιδιασμού και άλλα τέτοια κουραφέξαλα. Καί το περίμενε, αλλά καί το επιδίωκε κι ας παρίστανε μετά τον…θυμωμένο και προδομένο(!) όταν ωρυόταν στο βήμα για την…μπαμπεσιά των Ελλήνων που δήθεν τίναξε στον αέρα τον επικείμενο «διάλογο». Από ηθοποιΐα και υποκριτική, μανούλα ο Ταγίπ. Και είχε και έτοιμο το σχέδιο, απλωμένο ήδη στο τραπέζι της αίθουσας επιχειρήσεων στο Παλάτι του, όπως ακριβώς και ο Χίτλερ στα υπόγεια της καγκελαρίας όπου συγκεντρώνονταν όλοι οι στρατηγοί και υπουργοί του. Κατ’ εικόνα και ομοίωση. (Περισσότερα γι’ αυτό στη νέα μου μελέτη «Ο Τρίτος Αντίχριστος» που θα αναρτηθεί σε λίγες μέρες).
Τα περίμενε λοιπόν όλα.
Το ORUÇ REIS ήταν πανέτοιμο για να βγεί, καθώς και τα πλοία που θα το συνόδευαν. Και πράγματι, τέσσερις μέρες μετά την επιστροφή Δένδια από το Κάϊρο και με την υπογραφή του Αιγύπτιου υπουργού Εξωτερικών στα χαρτιά του, ο Ερτογάν βγάζει NAVTEX και την επομένη υλοποιεί το σχέδιο του. Το ερευνητικό μπροστά και οι φρεγάτες από πίσω και ντουγρού για το επίμαχο σημείο νοτίως του Καστελλορίζου όπου και σκόπευε να τα παίξει όλα για όλα. Θεωρούσε – και ορθώς – ότι οι Έλληνες δεν θα μπορούσαν να ΜΗΝ αντιδράσουν. Γιατί μπορεί να ξέρει ότι οι πολιτικοί της Ελλάδας είναι ριψάσπιδες, όχι όμως ο Στρατός. Διότι σε τέτοια κατάσταση όπου μια χώρα παίζει κυριολεκτικά το «κεφάλι» της, αν ο επικεφαλής της κυβέρνησης διστάσει, οι στρατιωτικοί «του παίρνουν» το κεφάλι. Νόμος.
Το σχέδιο λοιπόν ήταν πολύ καλά οργανωμένο και στοιχειοθετημένο. Απλά θα περίμεναν οι κυβερνήτες των φρεγατών την εντολή «άνωθεν» για να το εκτελέσουν.
Το ερευνητικό με την …κουστωδία του, ήρθε και στρογγυλοκάθισε στο σημείο εκείνο και παρά τις έντονες οχλήσεις των δικών μας καραβιών, αυτοί τον…χαβά τους. Τον περισσότερο δε χρόνο, είχε κλειστό τον ασύρματο και όταν τον άνοιξε τελικά, το μόνο που βρήκε ο καπετάνιος να πεί ήταν… «Είμαστε σε τουρκική υφαλοκρηπίδα και αυτοί που πρέπει να φύγουν είστε εσείς».
Σα να λέμε, μας έγραφε στα…παλαιότερα των υποδημάτων του το ερευνητικό. Έπρεπε λοιπόν να τεντωθούν τα νεύρα όσο δεν πήγαινε.
Το «σχέδιο» προέβλεπε την «εις χρόνον ανύποπτον» εφόρμηση του ολοκαίνουργιου και υπερσύγχρονου KEMAL REIS ενάντια στο…πιο παλιό ελληνικό πλοίο, το «ΛΗΜΝΟΣ», για να το εμβολίσει και ει δυνατόν να το βουλιάξει, πράξη που θα τίναζε στον αέρα την όποια διάθεση για…ψυχραιμία από τους Έλληνες και θα προκαλούσε την επέμβαση των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ και της Γερμανίας πριν προλάβει να αντιδράσει αποφασιστικά η Ελλάδα και με σκοπό την…βίαιη προσαγωγή των Ελλήνων στο τραπέζι του διαλόγου. Με τους όρους φυσικά της Τουρκίας. Αυτό δηλαδή που επιθυμούσε διακαώς η Άγκυρα τόσα χρόνια και που δεν της έβγαινε με τις απίστευτες παραβιάσεις και προκλήσεις που δημιουργούσε και που έφταναν ακόμη και σε επίπεδο απειλής της ηγεσίας της Ελλάδας.
Η στιγμή λοιπόν ήρθε την Τρίτη το απόγευμα, όπου όλη η ηγεσία της Ελλάδας, πολιτική και στρατιωτική, ήταν άγρυπνη και με την αγωνία να έχει «φάει» το μυαλό και το σώμα όλων, κυρίως εκείνων που ήταν μπροστά, στην πρώτη γραμμή και που περίμεναν με το δάχτυλο στη σκανδάλη. Όταν ο Ερτογάν έκρινε πως έφτασε η ώρα, δίνει εντολή στο ORUÇ REIS να κάνει ξαφνικά στροφή και να εφορμήσει πάνω στη φρεγάτα ΛΗΜΝΟΣ με σκοπό να την εμβολίσει. Ο κυβερνήτης του ΛΗΜΝΟΣ, όπως και οι υπόλοιποι δικοί μας, το μόνο που ΔΕΝ περίμεναν, ήταν μια τέτοια θρασύτατη κίνηση. Όλοι πίστευαν στο βάθος (σύμφωνα με τα λεγόμενα τους και τα λεγόμενα των πολιτικών μας) ότι το…θέατρο που παιζόταν εκείνες τις μέρες θα έπαιρνε κάποια στιγμή τέλος χωρίς παρατράγουδα. Έπεσαν έξω. Κι αυτοί κι εμείς όλοι που παρακολουθούσαμε την όλη φάση.
Και τότε «μίλησε» η ΑΡΧΙΣΤΡΑΤΗΓΟΣ του ΑΙΓΑΙΟΥ. Και επενέβη με τέτοιο τρόπο, που δεν ήθελε σε καμμιά περίπτωση να αμαυρώσει τη …γιορτή Της με αίμα. Όχι τώρα. Όχι έτσι.
Ο κυβερνήτης του ΛΗΜΝΟΣ, βρήκε απίστευτο, θεϊκής μορφής, θάρρος και με τρομερά αντανακλαστικά, έκανε απίστευτη «πιρουέτα» γλυτώνοντας το σκάφος από τον θανάσιμο κίνδυνο χτυπώντας το τουρκικό στα ύφαλα από πίσω, αχρηστεύοντας το πηδάλιο του και προκαλώντας του μεγάλη ζημιά! Τέτοια που καί να καταστήσει εκτός μάχης το πλοίο, αλλά καί να βγεί «νικητής» ΑΝΑΙΜΑΚΤΑ! Και το κυριότερο; «Στέλνει» το κατακαίνουργιο τουρκικό πλοίο στο…συνεργείο, τσαλακώνοντας αφάνταστα το «τουρκικό γόητρο». Γι αυτό και την άλλη μέρα, ξελαρυγγιάστηκαν οι τουρκοφυλλάδες να φωνάζουν ότι «η φρεγάτα μας χτύπησε το ΛΗΜΝΟΣ και παραλίγο να το βουλιάξει δείχνοντας τι σημαίνει τουρκική πυγμή» και άλλα τέτοια κωμικά, ενώ την επόμενη ακριβώς μέρα η ΛΗΜΝΟΣ συμμετείχε περήφανα στην ελληνογαλλική άσκηση με πραγματικά πυρά που έγινε στο σημείο εκείνο που ήταν …καρφωμένο το τουρκικό ερευνητικό. Και το κακό γι αυτούς, το είδε όλος ο κόσμος, όλη η Ευρώπη, όλη η υφήλιος το ποιός ψεύδεται, το ποιός πανικοβλήθηκε, το ποιός τσαλακώθηκε.
Εν ολίγοις, σε μια τέτοια συγκυρία και με τέτοιες υφιστάμενες συνθήκες (για αέρηδες και φουρτουνιασμένη θάλασσα μιλούσαν όλοι) ΑΝ ΑΥΤΟ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΘΑΥΜΑ, ΤΟΤΕ ΤΙ ΕΙΝΑΙ; Απλά ρωτώ εσάς και εσείς δώστε όποια απάντηση θέλετε.
Ο Ερτογάν εν κατακλείδι, υπέστη άλλη μια απίστευτη και αναπάντεχη ήττα, τέτοια που ίσως και να κρίνει το πολιτικό του μέλλον. Τίποτε δεν του βγήκε, παρά το καλοσχεδιασμένο σχέδιο του. Για άλλη μια φορά, μετά το ΕΠΟΣ ΤΟΥ ΕΒΡΟΥ, χάνει μια μάχη επί του πεδίου, αλλά ο πόλεμος έχει ακόμη πολύ δρόμο. Ακόμη είμαστε στην αρχή. Στα προκαταρκτικά αν θέλετε. Παρ’ όλα αυτά, ο Ερτογάν από εκεί που ήταν «καβάλα στ’ άλογο», ξαφνικά βρίσκεται παγιδευμένος. Το προσωρινό «μνημόνιο» Ελλάδας – Αιγύπτου αφ’ ενός είναι νομιμότατο σε σχέση με το αντίστοιχο τουρκολυβικό, ενώ η τουρκική θρασύτητα προκάλεσε την άμεση αντίδραση των συμμάχων της Ελλάδας με πρώτη και καλύτερη την Γαλλία σε σημείο τέτοιο, που να στείλει άμεσα μια μικρή αρμάδα πλοίων για κοινή ελληνογαλλική άσκηση μέσα στην ελληνική υφαλοκρηπίδα.
Η Ελλάδα, σαφώς βγαίνει πολύ ενισχυμένη τούτη την ώρα. Ο χρόνος που κερδήθηκε, είναι υπερπολύτιμος. Οι συμμαχίες ενεργοποιήθηκαν, ήδη το Ισραήλ έχει βγεί με ένα μπαράζ δηλώσεων από Νετανιάχου και άλλα κυβερνητικά στελέχη υπέρ της Ελλάδας, η Γαλλία έσπευσε ταχύτατα να προστεθεί μαζί με την Ελλάδα στο πεδίο της πρώτης γραμμής ενώ η Αίγυπτος ήδη ετοιμάζεται να απλώσει μέρος του ναυτικού της στην οριογραμμή της ΑΟΖ της με την Ελλάδα. Επίσης, έχουμε κινητοποίηση τόσο από τα ΗΑΕ, όσο κι από την Σαουδική Αραβία, αμφότερες και οι δύο παραδοσιακά φίλιες χώρες της Ελλάδας και παραδοσιακοί εχθροί των Τούρκων.
Τώρα, η Ελλάδα μπορεί να πάει σε οποιονδήποτε διάλογο και με δικούς της όρους, που δεν είναι άλλοι από την μια και μόνη διαφορά που μπορεί να συζητήσει: αυτή της υφαλοκρηπίδας, με βάση το Διεθνές Δίκαιο και την UNCLOS. Όσο για τις …απειλές που έριξε χτές εκείνος ο ανεκδιήγητος «καθηγητάκος» για επικείμενη επίθεση στα…νησίδα μας (Λέσβο, Χίο, Σάμο κλπ) είναι τουλάχιστον για γέλια μέχρι δακρύων. Εδώ δεν είναι ικανοί να δημιουργήσουν τετελεσμένο με ένα προσχεδιασμένο θερμό επεισόδιο, η…επίθεση στα νησιά μας τους μάρανε. Για κλαυσίγελως η φάση….
Ο πόλεμος ήδη ξεκίνησε. Οι Άγιοι μας, με πρωτοστάτη την ΠΛΑΤΥΤΕΡΑ ΤΩΝ ΟΥΡΑΝΩΝ, μητέρα του Θεού και ΥΠΕΡΜΑΧΟ ΣΤΡΑΤΗΓΟ μας, δίνουν μαζί μας τον δικό τους Αγώνα. Ο δρόμος για τη Πόλη μπορεί να άνοιξε, αλλά δεν είναι στρωμένος με …ροδοπέταλα. Το αντίθετο μάλιστα. Έχει πολλά αγκάθια και κοφτερές πέτρες που πληγώνουν τα πόδια και τον ποτίζουν με αίμα. Το φάσμα της πείνας πλησιάζει με γοργά βήματα, λόγω των επιπτώσεων της άφρονος πολιτικής έναντι ενός …ιού μιας ενισχυμένης γρίππης. Όλα θα τα περάσουμε. Αλλά με πίστη στη Παναγιά μας που γιορτάζει αύριο και στον υπέρτατο Υιό Της, η Ελλάδα θα ξαναγεννηθεί και θα μεγαλουργήσει.
Και δεν υπερβάλλω.
Εδώ είμαι άλλως τε για να κριθώ εκ του αποτελέσματος και εδώ είμαστε όλοι για να τα λέμε, όταν με το καλό η ελληνική σημαία θα κυματίζει πάνω στο μισογκρεμισμένο από την αφροντισιά των αγαρηνών Θεοδοσιανό Τείχος…
ΚΑΛΗ ΠΑΝΑΓΙΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΚΑΙ ΚΑΛΟΝ ΑΓΩΝΑ!
για την Τρικλοποδιά
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου