Στις αρχές της δεκαετίας του 80 ο γνωστός λογοτέχνης-ποιητής Ντίνος Χριστιανόπουλος που επιμελήθηκε της διδακτορικής διατριβής μου με συμβούλευε σοφά
¨όταν αρθρογραφείς ποτέ να μην γράφεις επί προσωπικού επιπέδου ή μη μόνο όταν θέλουν να σου στερήσουν το δικαίωμα της ελεύθερης έκφρασης που αυτή μπορεί να πληροφορήσει το κοινωνικό σύνολο¨
Τα χρόνια από τότε πέρασαν νεράκι και πριν λίγες μέρες θυμήθηκα τον αξιόλογο αυτόν φιλόσοφο-δάσκαλο.
Την Μεγάλη Εβδομάδα που μας πέρασε και συγκεκριμένα την Μεγ. Τετάρτη βρισκόμουν στην λεωφόρο Ακαδημίας στο ύψος του αγάλματος του Κωστή Παλαμά πλησίον της Νομικής Σχολής.
Στο ένα χέρι μου κρατούσα καφέ και με το άλλο μασουλούσα ένα κουλούρι για να σηκώσω την πίεση μου που έπεσε εξ αιτίας της Σαρακοστής.
Και ενώ στεκόμουν, το μάτι μου έπεσε σε μια μηχανή υψηλού κυβισμού με δυο άτομα που φορούσαν κάσκες με φουμέ σκούρο τζάμι, την οποία μηχανή την είδα και προηγουμένως στην πεζοπορία μου επί της λεωφόρου.
Αυτή όμως την φορά στάθηκε απέναντι μου και οι επιβαίνοντες σε αυτήν ¨ σαν να παρακολουθούσαν πως έτρωγα το κουλούρι μου¨.
Γύρισα πίσω για να δω μήπως κοιτάζουν τίποτε άλλο αξιοπερίεργο.
Τελικά εμένα πλησίασαν και πίστεψα ότι τα παλληκάρια ήθελαν να με ρωτήσουν κάτι…
Με σπαστά Ελληνικά και ξενική προφορά, αλλά με απότομο ύφος και φοβισμένο λες και βιαζόταν να τελειώσουν μια δουλειά, ο δεύτερος επιβαίνων μου είπε.
-«Να σταματήσεις να γράφεις για την ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗ, διαφορετικά…….»
Η υπόλοιπη φράση ήταν σε άλλη γλώσσα και δεν την συγκράτησα.
Στιγμιαία ταράχτηκα, άφησα το κουλούρι και έκανα τον ΣΤΑΥΡΟ μου.
-και για ποιον να γράφω βρε παλληκάρια..βρήκα την τόλμη να ρωτήσω στους ογκώδεις τύπους;
Η απάντηση τους με καθήλωσε.
-να γράφεις για τα χάλια της Ελλάδος…
Το αίμα ανέβηκε στο κεφάλι μου και τους ανταπάντησα..
-δεν θα σας χαλάσω το χατίρι ειδικά τώρα μετά τις προτροπές σας θα γράφω τρεις φορές περισσότερα για την Κωνσταντινούπολη και για την ΔΟΞΑ της ΕΛΛΑΔΟΣ που σας στενοχωρεί.
Τους πέταξα αγανακτισμένος τον καφέ στην μηχανή και έστριψα και έφυγα. Στα πέντε μέτρα γύρισα το κεφάλι και είχαν γίνει κοπανιστός αέρας.
Αρθρογραφώντας εδώ και μια πενταετία στο διαδίκτυο με υπόβαθρο γνώσεων στρατηγικής ιστορίας και διαχείρισης κρίσεων που απέκτησα μελετώντας και φοιτώντας δεν αναζητώ την δόξα ή την λόξα που έλεγε ο ηγιασμένος Πατέρας του Έθνους μας ο Όσιος Παίσιος ο Αγιορείτης.
Αρθρογραφώ από εσωτερική ανάγκη να μεταλαμπαδεύσω με πτωχές δυνάμεις την ΧΑΡΑ της ΑΝΑΣΤΑΣΕΩΣ για την Πατρίδα που προείπαν οι ΑΓΙΟΙ ΠΑΤΈΡΕΣ μας και είχα την ιδιαίτερη τιμή να γνωρίσω αρκετούς από αυτούς.
Πως μπορώ να μην αρθρογραφώ έστω και να δέχομαι την χλεύη και τον ονειδισμό τόσων δυσκολεμένων συνανθρώπων μας που ευχόμαστε από καρδίας κάποτε να στηρίξουν την ζωή τους εν μέσω των επερχόμενων δυσκολιών στον παρηγορητικό λόγο των ΑΓΙΩΝ μας;
Όλα πλέον παίρνουν την σειρά τους και μάλιστα δίχως να το καταλάβουμε.
Λίγο καιρό πριν κοιμηθεί ο ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΣΙΜΩΝ Ο ΑΡΒΑΝΙΤΗΣ τον έφεραν ασθενούντα σε μια κουρά μοναχού στην Ιερά Μονή του ΑΓΙΟΥ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΟΣ στην Πεντέλη.
Στην τράπεζα που παρατέθηκε με έβαλαν να καθίσω δίπλα του , λέγοντας μου
-να πάρεις την ευλογία του διότι πρόκειται περί μεγάλου Αγίου.
Μέχρι τότε δεν γνώριζα απολύτως τίποτε περί αυτού.
Έλαβα την ευλογία και σιωπηλά δίπλα του ντρεπόμουν να φάω.
Ο Γέροντας Σίμωνας με προέτρεψε με την τρεμάμενη φωνούλα του.
-παιδάκι μου φάε το φαγάκι που σου έβαλαν
-τι νομίζεις θα το έχουμε αυτό το ταπεινό φαγάκι πάντα απέναντι μας.
Σήκωσα το κουτάλι για την σούπα που είχα μπροστά μου , αλλά αμέσως το άφησα κάτω, όταν ο Γέροντας απευθυνόμενος σε εμένα μου είπε.
* Βρε ..ετοιμάζεσαι με άλλους να πας στην Κωνσταντινούπολη;
* Γέροντα δεν σκοπεύω τώρα να κάνω κανένα ταξίδι .
Χαμογελώντας ο Γέροντας με κοφτό τρόπο μου λέει
-θα πας και εσύ μαζί με πολλούς άλλους μετά τα ζόρια που θα περάσει η Ελλάδα μας να προσκυνήσετε στην ΑΓΙΑ ΣΟΦΙΑ που θα ξαναλειτουργήσει πάλι ΟΡΘΟΔΟΞΑ.
Στο αμάξι κατεβαίνοντας από τις σκοτεινές κατηφοριές του βουνού πετούσα από χαρά..έστω και αν δεν ήξερα τίποτε για αυτόν τον Γέροντα. Το μόνο που έμαθα εκείνη την βραδιά στο Μοναστήρι ήταν ότι ο παππούλης ήταν ο πρώτος ηγούμενος και ο κτίτωρ της Ιεράς Μονής.
Μετά τα έμαθα όλα……
¨Επέρχεται η κάθαρσις…
Θα την ανυψώσει την Ελλάδα ο Θεός, θα την δοξάσει !!!
Προφητεία του Γέροντα Σίμωνα Αρβανίτη, Μονής Αγίου Παντελεήμονα Νέας Πεντέλης, παρμένη από το βιβλίο του Μοναχού Ζωσιμά: “Ιερομόναχος Σίμων Αρβανίτης 1901-1988, η ζωή και το έργο του”.
(απομαγνητοφωνημένο κείμενο)
Σήμερα όμως, έχουμε ανάγκη να θέλουμε νά κάνουμε κάτι τοιούτο, γιά νά ίδωμεν ότι, ότι μπορούμε σήμερα στήν ζωήν αυτήν, νά φέρομε ωραία αποτελέσματα, διότι όπως βλέπουμε σήμερα τόν κόσμο γενικώς, ότι δεν εδύνατο ο Θεός πλέον να ανεχθεί εκείνη την λυπηράν κατάσταση σ’όλη τήν οικουμένη μηδαμώς εξαιρουμένης και της Ελλάδος, πού τήν αγαπά
περισσότερο και το οποίο στα χαρτιά μας λέει και σε λίγο πραγματοποιούνται, ότι ή Ελλάς, ή Ελλάς θά δείτε σέ λίγο πόσο θά γίνει μεγάλη, μεγάλη, μεγάλη.
Όχι μόνο θά δείτε, θά έχει εξαίρετο καί λαμπρό παράδειγμα εις όλη τήν οικουμένη,
διότι ενθυμείσθε ότι εδώ δέν εχύθηκε αίμα, όταν εκήρυξε ό Απόστολος Παύλος, ενώ ξέρεις τι αίμα χύθηκε σ’ όλα τά έθνη;
Ένθυμείστε ότι είπε, τί είπε ό Χριστός, όταν επήγαν τίνες Έλληνες, όταν επήγε ό Ανδρέας καί ό Φίλιππος;
Ένθυμείστε τώρα που είπανε, τίνες άνδρες Ιδείν θέλουνε τόν Κύριο καί είπε:
«Νύν έδοξάσθη ό ΥΙός τού Άνθρώπου», Καί γιατί;
Πώς γιατί; τά πράγματα μαρτυρούν γιατί, Είπαμε ότι διότι δέν εχύθηκε αίμα, διότι μετά πιστών φιλοσόφων επλησίαζαν τόν Θεό μερικοί.
Καί διά τούτο, ήταν ετοιμασμένοι καί ωραίαι ψυχαί.
Εις αυτές τίς ωραίες ψυχές λοιπόν θέλησε ο Θεός τίς ολίγες νά πλέξει τό εγκώμιο, Σύν τούτο έχομε καί ένα άλλο.
Ποιος ό λόγος λοιπόν, αυτοί οι Απόστολοι, νά μήν έγραψαν τά Ευαγγέλια, τήν Καινή Διαθήκην, τά άλλα όλα εις τήν εβραϊκήν γλώσσα, τήν δική τους, πού μάλιστα ήταν καί αγράμματοι;
Προς έντροπήν τών συμπατριωτών, διότι ήταν ανάξιοι αυτοί νά ακούσουνε στην εβραϊκή γλώσσα τά λόγια αυτών πού σταύρωσαν τόν Χριστό,
Καί έγραψαν εις τήν, εις τήν Ελλάδα, γιατί ή Ελλάς είχε τήν γλώσσα αυτήν ή όποια ήτανε ωραία γλώσσα, άφ’ ενός μεν πού ήτανε ωραία γλώσσα καί είχε καί απήχηση σ’ όλη τήν οικουμένη, αλλά αφ ετέρου δε, ότι ήτανε καί άξιοι…
Διότι δέν ήθέλησαν νά κάνουν κακό,
Ότι ήταν αμαρτωλοί, όλος ό κόσμος. ήτανε αμαρτωλοί, αλλά όμως καί δέν μπορούσανε νά μήν δεχθούν τό ωραίο τό όποιο ήκουοαν, την ύψηλήν αυτήν, την ύψηλήν διδασκαλία, τήν εδέχθηοαν.
Όχι ότι δεν ήτανε αμαρτωλοί αμαρτωλοί ήτανε, αλλά δεν εδέχοντο τά άλλα έθνη. “Ολίγοι μόνοι καί γι’ αυτό γινοταν τόσα καί τόσα μαρτύρια, τίς χιλιάδες τών μαρτύρων.
Άμα λοιπόν, διά τούτο καί φυλάει ό Θεός τήν Ελλάδα, τώρα ιδιαιτέρως νά τήν δοξάσει, αν καί πάντοτε έδειχνε τό μεγαλείον όταν εγινότανε πόλεμος, αλλά καί τώρα ιδίως πού πρόκειται λοιπόν άπαντες διά παντός.
Όχι ότι θά τήν μεγαλώσει ό Θεός. Θά τήν ανυψώσει, θά την δοξάσει οπότε επέρχεται η κάθαρσις,
έχουμε ολίγες ημέρες νά μην έρχονται σέ απόγνωση!
μόνο οφείλουμε να κηρύττουμε παντού καί νά λέγωμε παντού ότι καί πολλά καλά θέλουμε,
Έχει πει καί ό Θεός ότι «ουδέ θρίξ της κεφαλής δέν θά πειραχθή εις τους μετανοούντας», αλλά όχι μετάνοια όπως τήν θέλουμε.
Άρα λοιπόν, αγαπητοί, οφείλουμε νά γνωρίσουμε ότι, μή φοβηθούμε ό,τι λέγουν, ό,τι κάνουν καί ότι γίνεται, «ταύτα δει γενέσθαι».
Καταλάβατε; Πρέπει νά γίνουν αυτά!!!
Ήλθε η ώρα πλέον νά καθαρίσει, όχι η Δευτέρα Παρουσία, νά καθαρίσει τήν ήρα άπό τό στάρι.
Καί ή πρώτη, η πρώτη Ελλάς αυτήν πού θά υποστεί από τους Τούρκους μια Μικρή, μια μικρή αυτήν όπως είπομεν προσβολή, αλλά είναι ό τάφος τους όμως της Τουρκίας!
Ο τάφος τους καθώς τό είχανε πει καί αυτοί οι Τούρκοι, όπως είπαν μερικοί τώρα.
Είπαν λέει ότι είναι αδύνατον ό Αλλάχ νά ανεχθεί, είναι αδύνατον ό Αλλάχ νά ανεχθεί, εμείς θά γίνουμε θηρία, σείς δέ δέν ξέρω άν θά μείνει κανένας από σάς.
Όλίγοι πού θά μείνετε, θά πάτε στην Κόκκινη Μηλιά! Τό όποιο καί ….
Άρα λοιπόν, άρα λοιπόν, νά είμεθα ετοιμασμένοι, χαρούμενοι, ότι ό μετανοών άνθρωπος, δέν πρόκειται νά ύποστή τίποτα.
Να είμεθα χαρούμενοι, διότι εγνωρίσαμε τόν Χριστό, αλλά όχι όμως νά τόν λατρεύουμε όπως θέλει καθένας και λέγονται χριστιανοί άνθρωποι.
Αν θέλουμε νά δούμε τόν Χριστό, πρέπει νά είμαστε ανεξίκακοι, πρέπει νά έχουμε αγάπη, διά νά τήν μεταδίδουνε καί αυτή, μέ τήν συμπεριφορά μας, μέ τόν τρόπο μας καί μέ τίς καλές πράξεις μας.
Καί άν οί άλλοι άνθρωποι είναι αδύνατοι, νά τους βοηθήσουμε. Έάν οι άλλοι αυτοί είναι κακοί, νά προσπαθήσουμε, άν είναι δυνατόν νά δεχθούν τήν διδασκαλία τού Χριστού.
Τότε ασφαλώς ό άνθρωπος αυτός θά καταξιωθή διά διπλής, όχι μερίδος, αλλά τιμής παρά τού Θεού καί παρά τών ανθρώπων.
Γέρων Σίμων Μονής Πεντέλης (ο Αρβανίτης)
Πηγή ‘Aφυπνιστής’
http://hristospanagia1.wordpress.com
http://pneymatiko.wordpress.com
http://orthodoxgreek.blogspot.com/ http://www.diakonima.gr/
ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ ΕΛΛΑΔΑ
ΑΛΗΘΩΣ ΑΝΕΣΤΗ ΡΩΜΙΟΣΥΝΗ
Με πνευματική ευθύνη και συνείδηση
