Μια απίστευτη - καθ΄όλα - καταγγελία-αποκάλυψη απο τον κύριο Θύμιο Καλαμούκη, πρώην συμφοιτητή του Βαγγέλη Βενιζέλου, η οποία αποκαλύπτει οτι ο νυν πρόδερος του ΠΑΣΟΚ και Υπουργός επι σειρά ετών στις κυβερνήσεις Σημίτη, Ανδρέα Παπανδρέου, Γ. Παπανδρέου και Λουκά Παπαδήμου, έκανε...φυλακή 1,5 χρόνο στον Κορυδαλλό, κατηγορούμενος για σύσταση συμμορίας, παράνομου μηχανισμού υποκλοπής θεμάτων στις εξετάσεις και πώλησής τους στους συμφοιτητές του!!!!Το ερώτημα όμως που προκύπτει, είναι γιατί ο κύριος Καλαμούκης, ενώ ΓΝΩΡΙΖΕ ΤΟΣΑ ΧΡΟΝΙΑ το ποιόν του ανθρώπου αυτού, ΔΕΝ ΑΝΟΙΞΕ ΤΟ ΣΤΟΜΑ ΤΟΥ ΠΟΤΕ μέχρι σήμερα για να το αποκαλύψει! Μέσα στο κείμενό του υπάρχει η νύξη την οποία κάνει γι αυτό, αλλά δεν πείθει και τόσο. Είχε αποτολμήσει τότε λοιπόν να το κάνει και εκβιάστηκε; Μήπως φοβόταν τόσα χρόνια, μιας και το ΠΑΣΟΚ τότε ήταν πανίσχυρο; Κι εν πάσει περιπτώσει, αφού ΓΝΩΡΙΖΕ κάτι τέτοιο, γιατί δεν το αποκάλυψε τώρα, πρίν τις εκλογές, σε κάποια εκπομπή τηλεοπτική; Ισως ακόμη και στην ιντερνετική εκπομπή debate του Νίκου Χατζηνικολάου στην οποία και φιλοξενήθηκε ο νεοεκλεγείς τότε πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ και νυν συγκυβερνήτης της Ελλάδας, με μια εμφάνιση δική του στην εκπομπή αυτή και να κάνει την αποκάλυψή του πρόσωπο με πρόσωπο; Αφού, όπως λέει, τα πράγματα δεν ήταν πλέον ίδια;Ιδού το κείμενο της καταγγελίας του κυρίου Θύμιου Καλαμούκη και τα συμπεράσματα δικά σας!Τον Βαγγέλη τον Βενιζέλο, τον ξέρω από τα φοιτητικά μας χρόνια, στη Θεσσαλονίκη. Ανήκαμε στην ίδια φοιτητική παράταξη. Στην «Προοδευτική Παράταξη Νέων, Σαρλ Ντε Γκόλ». Μετά το πανεπιστήμιο χαθήκαμε. Τον ξαναβρήκα μια μέρα, τυχαία, όταν είχε βγει από την φυλακή.Είχε συλληφθεί, στο τέταρτο έτος, γιατί είχε στήσει έναν παράνομο μηχανισμό, με
μικρόφωνα και μικροκάμερες, προκειμένου να κλέβει, τα θέματα και να γράφει άριστα σε κάποιες εξετάσεις, του πανεπιστημίου. Επίσης με ένα δεύτερο κύκλωμα πουλούσε τα θέματα. Ήταν αρκετά δραστήριος.Θεωρήθηκε ο εγκέφαλος του φοιτητικού κυκλώματος και οδηγήθηκε για 1,5 χρόνο στον Κορυδαλλό. Του έκανε καλό η φυλακή. Τον ωρίμασε, του λείανε τις γωνίες της σκέψης του, και του πρόσθεσε και μερικά κιλά, ώστε να φτάσει στο φυσιολογικό βάρος της ηλικίας του. «Στύλος», ήταν το παρατσούκλι του, στα χρόνια του πανεπιστημίου, λόγω του ελλιπούς βάρους του.Αργότερα μέσα στην φυλακή απέκτησε και άλλα προσωνύμια. «Πρόκας» γιατί πάντα κουβαλούσε μια πρόκα πάνω του. «Τανάλιας», γιατί μια μέρα σε έναν καυγά έσφιξε κάποιον τόσο σφιχτά που τον έπνιξε. Και «ρέγκας», γιατί φοβότανε τις ρέγκες.«Βαγγέλη, χαθήκαμε. Τι κάνεις; Πως είσαι;», του είπα με χαρά, μόλις τον είδα, ένα πρωί του Μάρτη, στα Εξάρχεια.
«Αποφυλακίστηκα, πριν 20 μέρες και ετοιμάζομαι, να κάνω το μεταπτυχιακό μου», μου είπε, σφίγγοντάς μου το χέρι.
«Έβαλες μυαλό δηλαδή», συμπλήρωσα, κοιτώντας τον στα μάτια.
«Δεν χρειάζεται», μου απάντησε, με τρομερή σιγουριά, «αν δεν με είχαν καρφώσει στο πανεπιστήμιο, τώρα θα ήμουν καθηγητής», είπε με κάποιο παράπονο στη φωνή.
«Ας είναι, δεν πειράζει ποτέ δεν είναι αργά». Ανταλλάξαμε αριθμούς τηλεφώνων, είπαμε να ξαναβρεθούμε και μετά χαθήκαμε στη βουή του πλήθους.
Μετά από έξι μήνες, άκουσα το όνομά του, να σχετίζεται με το ΠΑΣΟΚ, και τον τότε πρόεδρό του, Ανδρέα Παπανδρέου. «Μεγαλύτερη φυλακή και από τον Κορυδαλλό, είναι ο Ανδρέας Παπανδρέου», μου είπε σε μια συνάντηση, και πάλι τυχαία, αυτή τη φορά, στον Κολωνό. Η φράση αυτή με εντυπωσίασε, γιατί δυο χρόνια μετά την ξανάκουσα, από τα χείλη, του Γιώργου. Ελαφρώς παραλλαγμένη: «μεγαλύτερη φυλακή και από το Γιεντι κουλε, είναι οι ψευδαισθήσεις μας».
Κάποια μέρα είδα τον Βαγγέλη και στην τηλεόραση, ως εκπρόσωπο του πρωθυπουργού Ανδρέα Παπανδρέου. «Τα κατάφερα. Δεν ήταν δύσκολο για μένα», μου είπε σε μια τυχαία συνάντησή που είχαμε, μια Παρασκευή, στο Κερατσίνι. «Είμαι στον κλειστό πυρήνα της εξουσίας», πρόσθεσε φουσκώνοντας από περηφάνια.
«Μα καλά», του λέω, «πως τα κατάφερες, πως έκρυψες τα χρόνια της φυλακής;»
Ταραγμένος μου έκλεισε το στόμα, με τράβηξε κάτω από την καμινάδα της ΔΕΗ, και μου είπε, χαμηλόφωνα:
«Δεν το ξέρει κανείς. Έχω σβήσει όλες τις αποδείξεις. Όποιος τολμήσει να μιλήσει θα πεθάνει», και ένιωθα τα χέρια του σαν τανάλιες να σφίγγουν τον λαιμό μου. Αν δεν πέρναγε τυχαία, από το σημείο, η περιφορά του επιταφίου, δεν ξέρω αν θα επικοινωνούσαμε τώρα.Πάντα μου δημιουργούσε μια απορία ο Βαγγέλης. Θυμάμαι όταν φοιτητές στην Θεσσαλονίκη, δουλεύαμε όπως όλα τα φτωχόπαιδα, σε ένα φαστ φούντ, για να καλύπτουμε τις βασικές ανάγκες μας. Εγώ ήμουν μέσα από τον πάγκο και ετοίμαζα τα μπέργκερ. Ο Βαγγέλης ήταν στο ταμείο, έπαιρνε τις παραγγελίες και ήταν αυτός που φώναζε, «ένα κλαμπ, μια σίζαρ και μια πατάτες, για τον κύριο που είναι μπροστά». Και τόνιζε αυτό το «μπροστά», τόσο που αναγκαζόσουνα να κοιτάξεις ποιος είναι ο κύριος μπροστά. Είχε μια αγάπη στην λέξη «μπροστά», το συνειδητοποίησα και τις προάλλες, όταν τον άκουσα να λέει ότι, η χώρα θα πάει και αυτή μπροστά μπροστά, μάλλον χωρίς μπέργκερ.
Το ταλέντο ενός ανθρώπου, δεν μπορεί να κρυφτεί. Έτσι και το ταλέντο του Βαγγέλη, δεν μπόρεσε να κρυφτεί, ούτε στο μπεργκεράδικο. Σάντουιτς με ληγμένο μπέικον, σαλάτα με κομμένες μισές τις ντομάτες, μπιφτέκι από κιμά, ανακατεμένο με αλεύρι και ελάχιστο γύψο «για να βγάζουμε περισσότερα μπιφτέκια», αυτοσχέδια κέτσαπ με μελάνι, ήταν μερικές από τις ιδέες του, τις οποίες, μας έπεισε να υλοποιήσουμε, χωρίς να γνωρίζει το αφεντικό. Δεν χρειάζεται να σας περιγράψω την σύσταση του λαδιού τηγανίσματος, που χρησιμοποιούσαμε. Ούτε σε τρακτέρ δεν θα το έβαζες.
«Μα δεν είναι σωστό. Τρώνε και μικρά παιδιά», τόλμησα να ψελλίσω μια φορά. «Γιατί είδες κανέναν να πεθαίνει;» με ρώτησε χωρίς να μπορώ να απαντήσω, και συμπλήρωσε, τρώγοντας μια φούχτα πατάτες: «αν είναι γραφτό να πεθάνει κάποιος, δεν θα φταίει το δικό μας λάδι, αλλά το λάδι στο καντήλι του, που έχει τελειώσει. Τα παράπονα σας στον Άγιο Πέτρο».
Στο ταμείο πάντως, ήταν άψογος. Έβαζε τα μπέργκερ μπροστά, στους πελάτες, και τους πελάτες μπροστά από τα μπέργκερ, με αξιοθαύμαστη δεξιοτεχνία. Όλοι τον θαυμάζαμε, ακόμη και όταν μάθαμε ότι είναι στην φυλακή, για μια νεανική επιπόλαιη κομπίνα. Θυμάμαι, έλεγε γι αυτή του την απερισκεψία: «κιρσοί της λησμονιάς, περικοκλάδες της φυγής, στον ατέρμονα ουρανό», μια φορά που είχαμε συναντηθεί τυχαία, στην παλαιά Φώκαια.
Μετά το φάστ φούντ τον ξαναείδα σαν κυβερνητικό εκπρόσωπο, του Ανδρέα Παπανδρέου. Τον έβλεπα μπροστά στο μικρόφωνο και νόμιζα ότι θα τον ακούσω να λέει: «δυο πατάτες και δυο μπέργκερ χωρίς μαρούλι, το ένα με διπλό μπέικον».«Η ζωή είναι ένα φαστ φούντ, και ο κόσμος θέλει να φάει γρήγορα και φτηνά», μου είπε, μια φορά, που τον είδα τυχαία στο Ξυλόκαστρο, αποκαλύπτοντας το επιστέγασμα της σκέψης του. «Εγώ του το πακετάρω γρήγορα», είπε με νόημα και συμπλήρωσε: «όλα τα άλλα εξαρτώνται από τον Άγιο Πέτρο».ΠΗΓΗ logioshermes.blogspot
Μετα τη μήνυση του Κώστα Βαξεβάνη για συκοφαντική δυσφήμιση δεν είναι η μοναδική περιπέτεια που έχει ο «Δημοσιογράφος» με τη δικαιοσύνη. Από το 1995, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, ο Μάκης καταφέρνει να εστιάζει πάνω του την προσοχή των δικαστικών αρχών και των πειθαρχικών οργάνων…ΠΗΓΗ
Το ανακαλυφθέν εύρημα πληροφορεί, πως το τέλος του κόσμου θα συμβεί στις 21 Δεκεμβρίου του 2012.
Η επιγραφή, η οποία αποτελείται από 56 ιερόγλυφα, βρέθηκε σε μέρος σκάλας. Ο επικεφαλής των ανασκαφών επεξήγησε, πως οι ινδιάνοι χρησιμοποιούσαν το ημερολόγιό τους για να διατηρούν την σταθερότητα σε περιόδους κρίσης, και όχι για να προβλέπουν την ερχόμενη αποκάλυψη.
Σύμφωνα με μια έρευνα, ο κάθε δέκατος κάτοικος της Γης πιστεύει στην προφητεία των αρχαίων ινδιάνων Μάγια, σχετικά με το ότι η ιστορία της ανθρωπότητας θα τερματίσει το 2012, και αναμένουν στο τέλος του τρέχοντος έτους την αποκάλυψη.
Πηγη: Φωνη της Ρωσίας
