Το χώμα της ελληνικής γης ήδη σκεπάζει τα δύο παλικάρια που έπεσαν νεκρά από τις σφαίρες των φονιάδων το απόγευμα της Παρασκευής έξω από τα γραφεία του εθνικιστικού κινήματος.
Ευχή όλων να είναι οι τελευταίοι νεκροί στον αγώνα για την Εθνική Ανεξαρτησία, την Ελευθερία και την Πραγματική Δημοκρατία.
Όχι την Δημοκρατία "τους". Όχι για την "Δημοκρατία" που ξεχωρίζει σε "ανθρώπους" και "χρυσαυγίτες" τους Έλληνες πολίτες.
Όχι στην Δημοκρατία που φυλακίζει ανθρώπους που τολμούν και αντιστέκονται στο ζόφο και στην παρακμή.
Όχι στην "Δημοκρατία" που σκοτώνει ανθρώπους και πάνω απ'όλα σκοτώνει τα όνειρα των ανθρώπων για ένα καλύτερο μέλλον
Ναι στην Ελευθερία των Ελλήνων
Ναι στην Εθνική Ανεξαρτησία
Και νομίζουμε ότι τέτοιες στιγμές δεν πρέπει να λέμε και να γράφουμε πολλά. Τα γεγονότα μιλάνε μόνα τους.
Για όποιον πιστεύει ότι αυτή η χώρα έχει δικαίωμα στην Ελπίδα, είναι ώρα αγώνα.
Για τα δυο παλικάρια που χάθηκαν, ένα απόσπασμα από ωδή "Εις Θανατον" του Ανδρέα Κάλβου, πιστεύουμε ότι τα λέει όλα:
"... Τι κλαίεις; την κατάστασιν
αγνοείς της ψυχής μου·
και εις τούτο το μνήμα
το σώμα μου αναπαύεται
από τους κόπους.
Ναι, κόπος ανυπόφερτος
είναι η ζωή· η ελπίδες,
οι φόβοι, και του κόσμου
η χαραί και το μέλι
σας βασανίζουν.
Εδώ ημείς οι νεκροί
παντοτινήν ειρήνην
απολαύσαμεν, άφοβοι,
άλυποι, δίχως όνειρα
έχομεν ύπνον.
Σεις οι δειλοί αχνύζετε,
όταν τις ψιθυρίση
τ' όνομα του θανάτου·
αλλ' άφευκτος ο θάνατος,
άφευκτος είναι".http://www.