Ο «ΛΑΪΚΟΣ ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ – ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ», μόνη δύναμη εθνικής αντίστασης κατέθεσε σήμερα στην Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου μηνυτήρια αναφορά κατά του μειονοτικού «κόμματος Ισότητας, Ειρήνης και Φιλίας», του πρόεδρου του Μουσταφά Αλή Τσαβούς και του«ψευδομουφτή» Ξάνθης Αχμέτ Μέτε, για τη δράση τους, σε συνεργασία με το τουρκικό προξενείο, κατά της ελληνικής κυριαρχίας και υπέρ των τουρκικών βλέψεων στη Θράκη μας.Η Τουρκία επικαλείται συνεχώς ανύπαρκτες παραβιάσεις σε βάρος των ομοθρήσκων της και παρερμηνεύει σκόπιμα προς όφελός της τις υφιστάμενες διεθνείς συνθήκες. Και βέβαια υπό την, επίσης συνήθη, ανοχή, μακαριότητα ή αφέλεια ενός καταστρεπτικού για τα συμφέροντα της χώρας «προοδευτικού» πλέγματος πολιτικών και διανοουμένων, που μονίμως ερμηνεύουν την ανάγκη προστασίας των συμφερόντων του Ελληνισμού και την εθνική εγρήγορση, ως εκδηλώσεις αντιδραστικής ιδεολογίας και ξεπερασμένου πατριωτισμού.
Ακολουθεί ολόκληρο το κείμενο της μήνυσης:
Προς την κα Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου
ΜΗΝΥΤΗΡΙΑ ΑΝΑΦΟΡΑ
ΛΑΓΟΥ Ιωάννη του Ευαγγέλου, βουλευτού του Ελληνικού Κοινοβουλίου και του κόμματος «ΛΑΪΚΟΣ ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ – ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ» , κατοίκου Αθηνών στην οδό Βουλής αρ. 4
ΚΑΤΑ
1) Μουσταφά Αλή Τσαβούς, Πρόεδρου του «κόμματος Ισότητας, Ειρήνης και Φιλίας» ΚΙΕΦ / DEB
2) «κόμματος Ισότητας, Ειρήνης και Φιλίας» ΚΙΕΦ / DEB
3) Αχμέτ Μέτε, «ψευδομουφτή» Ξάνθης
Και παντός άλλου ενεχομένου κατ’ άρθρα 45-49 ΠΚ στην τέλεση ποινικών αδικημάτων, που θα προκύψει από την διερεύνηση των παρακάτω αναφερόμενων
Αξιότιμη κυρία Εισαγγελεύ, Εκθέτω στην κρίση Σας τα ακόλουθα και αιτούμαι τα κατά το νόμο:
ΕΙΣΑΓΩΓΙΚΑ
Η παρουσία της μουσουλμανικής μειονότητας στην Θράκη είναι αποτέλεσμα των ρυθμίσεων της Συνθήκης της Λωζάνης και, ειδικότερα, της εξαιρέσεώς της από την συμφωνηθείσα υποχρεωτική ανταλλαγή των πληθυσμών -των Τούρκων υπηκόων, ελληνικού ορθοδόξου θρησκεύματος, των εγκατεστημένων επί των τουρκικών εδαφών, και των Ελλήνων υπηκόων, μουσουλμανικού θρησκεύματος, των εγκατεστημένων επί των ελληνικών εδαφών- με αντιστάθμισμα την αντίστοιχη εξαίρεση των Ελλήνων της Κωνσταντινουπόλεως.
Το κείμενο της σχετικής συμβάσεως, που υπεγράφη στις 30 Ιανουαρίου 1923, στο πλαίσιο των συζητήσεων της Συνδιασκέψεως της Λωζάνης, και κυρώθηκε με το ΝΔ 238/1923 «Περί κυρώσεως της εν Λωζάνη συνομολογηθείσης συνθήκης περί ειρήνης», αναφέρει ρητώς, ως εξαιρουμένους από την συμφωνηθείσα ανταλλαγή, αφ’ ενός μεν τους Έλληνες κατοίκους της Κωνσταντινουπόλεως, αφ’ ετέρου δε τους Μουσουλμάνους κατοίκους της Δυτικής Θράκης. Σύμφωνα με το άρθρο 2 του 5ου τμήματος της Συνθήκης της Λωζάνης , δεν συμπεριλαμβάνονται στην υποχρεωτική ανταλλαγή πληθυσμών που εφαρμόστηκε ανάμεσα σε Ελλάδα και Τουρκία: «α) Οι Ελληνες κάτοικοι της Κωνσταντινουπόλεως.
β) Οι μουσουλμάνοι κάτοικοι της Δυτικής Θράκης. Θέλουσι θεωρηθή ως Ελληνες κάτοικοι της Κωνσταντινουπόλεως, πάντες οι Ελληνες οι εγκατεστημένοι ήδη προς της 30ής Οκτωβρίου 1918, εν τη περιφερεία της Νομαρχίας Κωνσταντινουπόλεως, ως αύτη καθορίζεται διά του νόμου του 1912. Θέλουσι θεωρηθή ως μουσουλμάνοι κάτοικοι της Δυτικής Θράκης, πάντες οι μουσουλμάνοι οι εγκατεστημένοι εν τη περιοχή ανατολικώς της μεθορίου γραμμής της καθορισθείσης τω 1913 διά της Συνθήκης του Βουκουρεστίου». Εξ άλλου, η Συνθήκη της Λωζάνης, στο τμήμα των διατάξεών της που καθορίζουν την θεσμοθετούμενη, μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας, «Προστασία των Μειονοτήτων» (άρθρα 37 – 45), αναφέρεται ρητώς στις «ευρισκόμενες στην Ελλάδα μουσουλμανικές μειονότητες».
β) Οι μουσουλμάνοι κάτοικοι της Δυτικής Θράκης. Θέλουσι θεωρηθή ως Ελληνες κάτοικοι της Κωνσταντινουπόλεως, πάντες οι Ελληνες οι εγκατεστημένοι ήδη προς της 30ής Οκτωβρίου 1918, εν τη περιφερεία της Νομαρχίας Κωνσταντινουπόλεως, ως αύτη καθορίζεται διά του νόμου του 1912. Θέλουσι θεωρηθή ως μουσουλμάνοι κάτοικοι της Δυτικής Θράκης, πάντες οι μουσουλμάνοι οι εγκατεστημένοι εν τη περιοχή ανατολικώς της μεθορίου γραμμής της καθορισθείσης τω 1913 διά της Συνθήκης του Βουκουρεστίου». Εξ άλλου, η Συνθήκη της Λωζάνης, στο τμήμα των διατάξεών της που καθορίζουν την θεσμοθετούμενη, μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας, «Προστασία των Μειονοτήτων» (άρθρα 37 – 45), αναφέρεται ρητώς στις «ευρισκόμενες στην Ελλάδα μουσουλμανικές μειονότητες».
Στις σχετικές με την προστασία των μειονοτήτων διατάξεις της Συνθήκης (άρθρα 37-45), αφ’ ενός μεν η μειονότητα της Θράκης χαρακτηρίζεται ως «μουσουλμανική» (άρθρο 45), αφ’ ετέρου δε, είναι εμφανής η συμβολή του ισλαμικού δόγματος στην αναγνώριση των μουσουλμάνων της Δυτ. Θράκης ως κοινωνικής συγκροτήσεως με θρησκογενή υπόσταση. Ο όρος «μουσουλμάνος» ανταποκρινόταν στην τότε ισχύουσα ιστορική ανάπτυξη των νομικών υποκειμένων, προσδιόριζε την θεωρητική συνύπαρξη αμετάβλητων αρχών και αξιών και καθόριζε την αυθυπαρξία των ιδιαιτεροτήτων τους. Συνεπώς η θεωρητική χρήση του ισλαμισμού, ως μορφοποιού παράγοντα κοινωνικής συνοχής, κρίθηκε η πιο ενδεδειγμένη για τον προσδιορισμό της ταυτότητας των μουσουλμάνων της Δυτικής Θράκης και για την κατοχύρωση και διασφάλιση των ιδιαιτεροτήτων τους, αφού το κυρίαρχο συνδετικό τους στοιχείο ήταν η κοινή πίστη, μετουσιωμένη σε κοινή στάση απέναντι στη ζωή και την κοινωνία.
Το καθεστώς μειονοτικής προστασίας, που καθιερώθηκε στην Λωζάννη, στηρίζεται σε τρεις (3) βασικές αρχές : της αμοιβαιότητας, της πληθυσμιακής ισορροπίας και του θρησκευτικού χαρακτήρα των μειονοτήτων.Η αρχή της αμοιβαιότητας επέβαλε στην Τουρκία, με βάση τα άρθρα 37 – 44 της Συνθήκης, σειρά υποχρεώσεων για την προστασία των γλωσσικών, θρησκευτικών και εκπαιδευτικών δικαιωμάτων των Ελληνορθοδόξων της Τουρκίας («Έλληνες της Κωνσταντινούπολης, της Ίμβρου και της Τενέδου»), η τήρηση των οποίων αποτελεί, κατά το γράμμα και το πνεύμα του άρθρο 45, την προϋπόθεση για την προστασία των αντιστοίχων δικαιωμάτων των Μουσουλμάνων της Θράκης.
Η αρχή της πληθυσμιακής ισορροπίας των εκατέρωθεν μειονοτήτων, επέβαλε την υποχρέωση διατηρήσεως της αριθμητικής ισότητας των δύο πληθυσμιακών ομάδων (Ελλήνων – Μουσουλμάνων), ως βάση για την πλήρη εφαρμογή του εγκαθιδρυουμένου καθεστώτος μειονοτικής προστασίας. 90 χρόνια μετά την υπογραφή της Συνθήκης της Λωζάνης, είναι προφανές ότι η Τουρκία ωμά παραβίασε τη βασική αρχή που προσδιόρισε τη Συνθήκη, την Αρχή της Αμοιβαιότητας. 90.000 Έλληνες της Κωνσταντινούπολης, της Ίμβρου και της Τενέδου μετά το πογκρόμ του 1955 ξεριζώθηκαν βίαια από την περιοχή με αποτέλεσμα σήμερα να παραμένουν εκεί λιγότεροι από 3.000 γέροντες. Δεν αποδόθηκε ποτέ το καθεστώς αυτονομίας της Ίμβρου και της Τενέδου όπως προβλέπονταν στο άρθρο 14 της Συνθήκης. Κατασχέθηκαν βακούφια και ελληνικές περιουσίες. Περιορίστηκε ο ρόλος και η δραστηριότητα του Οικουμενικού Πατριαρχείου. Έκλεισαν σχολεία, καταστράφηκαν εκκλησίες και βεβηλώθηκαν μνημεία και νεκροταφεία.
Τέλος, η αρχή του θρησκευτικού χαρακτήρα της μουσουλμανικής μειονότητας της Θράκης, που στερείται αντικειμένου για την ελληνική πλευρά, αφού είναι δεδομένη η κοινή ορθόδοξη ταυτότητα του Ελληνικού πληθυσμού της Κωνσταντινουπόλεως, εξέφρασε συγκεκριμένη απαίτηση της τουρκικής πλευράς.
Η επιδιωκόμενη από την Αγκυρα καθιέρωση του «τουρκισμού», ως στοιχείου συνοχής της μουσουλμανικής μειονότητας της Θράκης, θίγει τα ιδιαίτερα φυλετικά, κοινωνικά και πολιτισμικά χαρακτηριστικά των ομάδων, που συναπαρτίζουν την μουσουλμανική μειονότητα και, ταυτόχρονα, αποκαλύπτει ότι, η χρήση του όρου «τούρκοι», για τον προσδιορισμό της, δεν γίνεται επ’ ωφελεία των συγκεκριμένων φυλετικών ομάδων, αλλά, ουσιαστικά σε βάρος τους και για την εξυπηρέτηση των γνωστών επιδιώξεων και σκοπιμοτήτων της Τουρκίας.
Ιδίως μετά το 1964 αναπτύχθηκε η προβολή συγκεκριμένων τουρκικών αξιώσεων υπέρ των μουσουλμάνων της Θράκης. Η τουρκική εισβολή στην Κύπρο, το 1974, λειτούργησε υπέρ της τουρκικής προπαγάνδας, που δεν διστάζει να εμποτίζει τον μουσουλμανικό πληθυσμό με το «μήνυμα της απελευθερώσεως» της Δυτικής Θράκης από τον τουρκικό στρατό, «όπως έχει πράξει και στην περίπτωση της Κύπρου». Η κεμαλική υποθήκη, διατυπωθείσα το 1920, για την μελλοντική υπαγωγή της Δυτικής Θράκης στην Τουρκία («έχουμε σκοπό να κρατήσουμε τον χώρο αυτό στα χέρια των τούρκων και σαν ενιαίο σύνολο να τον περιλάβουμε σε κάποιο κατάλληλο χρόνο και σε κάποια κατάλληλη ευκαιρία στην μητέρα πατρίδα») εξακολουθεί να διέπει τις τουρκικές αντιλήψεις και βλέψεις και να αποτελεί βασικό στοιχείο της τουρκικής στρατηγικής στον χώρο της Θράκης.
Οι ελληνικές αντιδράσεις υπήρξαν περιορισμένες, αναποτελεσματικές και συνέβαλαν αποφασιστικά στην πλήρη, προς όφελος της Τουρκίας, ανατροπή των ισορροπιών, στις οποίες, εν τούτοις, απέβλεπαν και η σύμβαση ανταλλαγής των πληθυσμών και η Συνθήκη της Λωζάννης. Στην πράξη δηλαδή, κυριολεκτικά εξαφανίσθηκαν, υπό το βάρος της μεθοδικής, ολοκληρωτικής και απάνθρωπης πολιτικής των γειτόνων μας, οι δύο, από τις τρεις προαναφερθείσες αρχές της Συνθήκης της Λωζάννης, αυτές της αμοιβαιότητας και της πληθυσμιακής ισορροπίας. Απομένει ο θρησκευτικός χαρακτήρας των μειονοτήτων, που, αφού εξυπηρέτησε την εδραίωση του ψυχικού δεσμού των Μουσουλμάνων της Δυτικής Θράκης με την ομόθρησκη γείτονα, παραβλέπεται σήμερα, με την συνήθη δολιότητα και στο πλαίσιο, πάντοτε, των στρατηγικών επεκτατικών επιλογών της νεοκεμαλικής Τουρκίας. Και βέβαια υπό την, επίσης συνήθη, ανοχή, μακαριότητα ή αφέλεια ενός καταστρεπτικού για τα συμφέροντα της χώρας «προοδευτικού» πλέγματος πολιτικών και διανοουμένων, που μονίμως ερμηνεύουν την ανάγκη προστασίας των συμφερόντων του Ελληνισμού και την εθνική εγρήγορση, ως εκδηλώσεις αντιδραστικής ιδεολογίας και ξεπερασμένου πατριωτισμού.
Η έμπρακτη αμφισβήτηση του ελέγχου της ελληνικής διοικήσεως στην περιοχή αποτελεί την τακτική επιλογή, που εξυπηρετεί αυτή την στρατηγική. Η πρώτη δυναμική εκδήλωση, στο πλαίσιο αυτής της τακτικής, πραγματοποιήθηκε στον Εύλαλο της Ξάνθης, τον Απρίλιο του 1982, όταν οι ελληνικές αρχές εκτελώντας αποφάσεις των δικαστηρίων απέβαλαν περιορισμένο αριθμό μουσουλμάνων και χριστιανών καλλιεργητών από δημόσιες εκτάσεις 2.000 περίπου στρεμμάτων. Ακολούθησε πλήθος αποσταθεροποιητικών ενεργειών, με κορυφαίες, την εμπρηστική συμπεριφορά του τότε Μουφτή Ξάνθης Μουσταφά Χιλμί, που υπό τις παραινέσεις του γιου του Μεχμέτ Αγκά διακηρύσσει ότι, «η μουσουλμανική μειονότητα πρέπει να απολαμβάνει καθεστώτος αυτόνομης διοικήσεως», τα γεγονότα του Ιανουαρίου 1988 στην Κομοτηνή, με αφορμή απόφαση του Αρείου Πάγου, που απαγόρευε την χρήση του όρου «τουρκικός» στους τίτλους τοπικών μουσουλμανικών σωματείων, η δράση των μειονοτικών εκλογικών συνδυασμών και κυρίως των βουλευτών Αχμέτ Σαδήκ (Ροδόπης) και Αχμέτ Φαικογλου (Ξάνθης), κατά την περίοδο 1990-93, η άρνηση αποδοχής των νομίμως εκλεγμένων μουφτήδων (1991) και η επιλογή «ψευδομουφτήδων», η συστηματική υποκίνηση αντιδράσεων στα μειονοτικά σχολεία, με αφορμή την έκδοση σχολικών βιβλίων στην τουρκική γλώσσα από τις ελληνικές αρχές (1992), η προσπάθεια δημιουργίας «μετώπου» μουσουλμάνων αιρετών εκπροσώπων της Τοπικής Αυτοδιοικήσεως κ.α. Βασικός μοχλός σ’ αυτή τη συστηματική προσπάθεια κινητοποιήσεως της μουσουλμανικής μειονότητας κατά της ελληνικής πολιτείας υπήρξε (και εξακολουθεί να λειτουργεί προς αυτή την κατεύθυνση) το Γενικό Προξενείο της Τουρκίας στην Κομοτηνή.
Η δράση του τουρκικού προξενείου στην πρωτεύουσα της Θράκης και, κυρίως, ο συχνότατα προκλητικός τρόπος παρεμβάσεώς του, σε οποιοδήποτε θέμα σχετίζεται με την μουσουλμανική μειονότητα της περιοχής, πέραν του ότι προσβάλλει βάναυσα την εθνική μας κυριαρχία, επιδρά καταλυτικά και στην στάση των αλλοθρήσκων ελλήνων πολιτών της Θράκης. Το Προξενείο δεν είναι τίποτε άλλο παρά ένας ολοκληρωτικός καταπιεστικός μηχανισμός, που όχι μόνο δεν εργάζεται, ως όφειλε, για την βελτίωση των σχέσεων μεταξύ των δύο χωρών, αλλά, με την χρησιμοποίηση παντός έκνομου και αντιδημοκρατικού μέσου, έχει μετατραπεί σε καθημερινό φόβητρο και δυνάστη κάθε μουσουλμάνου της Θράκης. Η παρουσία του και η λειτουργία του, χωρίς στοιχειώδη προσχήματα δημοκρατικότητας και ανθρώπινης ευαισθησίας, συγκροτούντον σταθερό και εν δυνάμει ανασταλτικό παράγοντα για την απεμπλοκή των εγχωρίων μουσουλμάνων από τον ταπεινωτικό ρόλο του πειθηνίου εντολοδόχου, που τους επιφυλάσσει και πιεστικά απαιτεί από αυτούς η Τουρκία. Το ψυχολογικό βάρος που προκαλείται από την ιδέα ότι, το «πανταχού παρόν» Προξενείο παρακολουθεί και ελέγχει πλήρως την ζωή, την δραστηριότητα ακόμη και την σκέψη του κάθε μουσουλμάνου αποτελεί κυρίαρχο, αν όχι αποκλειστικό, συντελεστή διαμορφώσεως της εκάστοτε συμπεριφοράς του.
Η δράση του Προξενείου είναι απόλυτα ευθυγραμμισμένη με την επίσημη και μη κρυπτομένη άλλωστε, προοπτική, που η Τουρκία έχει σχεδιάσει και επιφυλάσσει στην Θράκη. Αποκαλυπτική είναι η άποψη, που διατυπώθηκε από τον καθηγητή Φ. Αρμάογλου, στο Συμπόσιο της «Ενώσεως Κεμαλικής Εξορμήσεως» (εφημερίδα Tercόman 19.2.1988), και απηχεί παραστατικότατα τις διαθέσεις και τις προθέσεις των γειτόνων μας για το ακριτικότερο διαμέρισμα του ελλαδικού χώρου. Κατά τον καθηγητή, «μόνο με την ένταξη της Δυτικής Θράκης εντός των ορίων της τουρκικής επικρατείας θα μπορέσει η Τουρκία να αποκτήσει ένα στερεό στοιχείο ασφαλείας στα Βαλκάνια. Τα σημερινά εδάφη της Τουρκίας στη Θράκη δεν είναι επαρκή». Στο ίδιο πλαίσιο ιδεών κινούμενος, ο σημερινός υπουργός Εξωτερικών της Τουρκίας Ισμαήλ Τζέμ έχει δηλώσει, σε ανύποπτο χρόνο (Πρακτορείο Anadolu, 1.2.1991), πώς «θα φέρει στην επικαιρότητα το δικαίωμα αυτοδιαθέσεως των Τούρκων της Δυτ. Θράκης» Άλλωστε, ακόμη και όταν η διπλωματική γλώσσα επιβάλλει προσεκτικότερη διατύπωση οι Τούρκοι δύσκολα κρύβουν τις πραγματικές τους επιδιώξεις. Ο τότε υπουργός Προεδρίας και κυβερνητικός εκπρόσωπος Γιλντιρίμ Ακτουνά, λίγες μόνο ημέρες προ της αφίξεώς του στην Θράκη, δήλωνε απερίφραστα (απόσπασμα από το δελτίο του γραφείου Τύπου της ελληνικής Πρεσβείας στην Αγκυρα): «Το μέλλον, το συμφέρον και τα δικαιώματα των τούρκων της Δυτ. Θράκης είναι συνδεδεμένα με την πορεία του κράτους της τουρκικής δημοκρατίας. Όσο εμείς μεγαλώνουμε και ενισχυόμαστε, ό,τι τους αφορά, το μέλλον τους θα τελεί υπό εγγύηση….. η Ελλάδα φοβάται και αυξάνονται οι φόβοι της, όσο βλέπει δίπλα της μια μεγάλη Τουρκία, η οποία στα κύτταρά της έχει τη μεγαλοπρέπεια, τη δύναμη της οσμανικής αυτοκρατορίας. Ελπίζω αυτοί οι φόβοι τους να μην πάρουν τη μορφή μιας παρανοικής ανωμαλίας. Πρέπει να τους θεραπεύσουμε».
Με αυτό το δόλιο πρόσχημα της δήθεν προστασίας των μειονοτικών δικαιωμάτων, η Τουρκία αποβλέπει στην μόνιμη χειραγώγηση των μουσουλμάνων της Θράκης και στην μετατροπή τους σε μοχλό αποσταθεροποιήσεως και αναταραχής στην περιοχή. Το υποτιθέμενο δε ενδιαφέρον της για την άνοδο του βιοτικού επιπέδου και την ευημερία των εγχωρίων ομοθρήσκων της, στην πραγματικότητα, δεν είναι τίποτε άλλο παρά η αναγκαία, για τα μάτια της διεθνούς κοινής γνώμης, πρόφαση, που επιτρέπει και διευκολύνει την διαρκή ανάμειξή της στα ζητήματα της Θράκης. Εκμεταλλευόμενη άριστα την διεθνή συγκυρία και την έξαρση, ιδίως μετά την κατάρρευση των κομμουνιστικών καθεστώτων, του διεθνούς ενδιαφέροντος για τις μειονότητες, η Τουρκία επικαλείται συνεχώς ανύπαρκτες παραβιάσεις σε βάρος των ομοθρήσκων της και παρερμηνεύει σκόπιμα και προς όφελός της τις υφιστάμενες διεθνείς συνθήκες και συμφωνίες. Με αυτόν τον τρόπο ικανοποιεί δύο βασικές της επιδιώξεις: Αφ’ ενός μεν, την διαμόρφωση ευνοικού, υπέρ των απόψεών της, κλίματος στην διεθνή κοινή γνώμη, αφ’ ετέρου δε, την καλλιέργεια, στην συνείδηση του μουσουλμανικού πληθυσμού της Θράκης, της πεποιθήσεως ότι, η επιβίωσή του και η ευημερία του εξαρτώνται, αποκλειστικά και μόνο, από το άσβεστο ενδιαφέρον της αποκαλούμενης «Μητέρας Πατρίδας». Στην πραγματικότητα, για την Τουρκία, η διατήρηση της μειονότητας σε κατάσταση κοινωνικής, οικονομικής και πολιτιστικής στασιμότητας και η διαμόρφωση σταθερών και μονίμων συνθηκών αντιπαλότητας , ή, έστω, δυσπιστίας, έναντι του χριστιανικού πληθυσμού της περιοχής, αποτελούν τις «εκ των ων ουκ άνευ» προϋποθέσεις, στις οποίες στηρίζεται η δυνατότητα ελέγχου και χειραγωγήσεως των ομοθρήσκων της στην Θράκη.
H τουρκική πολιτική για την Θράκη συνιστά πηγή κινδύνων απειλούντων, διαρκώς όλο και περισσότερο, την ομαλότητα της περιοχής, την επ’ αυτής εθνική μας κυριαρχία και την εδαφική ακεραιότητα της χώρας.
Οι στόχοι της «αποκωδικοποιούνται» ευκολότατα, αν ανατρέξουμε στις επί μέρους παραμέτρους της τουρκικής στρατηγικής. Στόχοι αυτής της στρατηγικής είναι:
-Η φυλετική εξομοίωση και ομογενοποίηση, υπό την σημαία του τουρκισμού της μουσουλμανικής μειονότητας της Θράκης.
-Η διαιώνιση της ενδοστρέφειας της μειονότητας και η αποτροπή κάθε προοπτικής κοινωνικής, πολιτιστικής και οικονομικής εντάξεως της στην τοπική κοινωνία.
-Η αναγωγή της θρησκείας (μουσουλμανικής) και της γλώσσας (τουρκικής) σε στοιχεία εθνοφυλετικής καθαρότητας, αποτρεπτικά για την οποιαδήποτε μορφής συνύπαρξη ή συμβίωση με τον χριστιανικό πληθυσμό της περιοχής. Είναι προφανές ότι το «κοσμικό» τουρκικό κράτος δεν διστάζει να «σεβασθεί», στην προκειμένη περίπτωση, το βαθύ θρησκευτικό φρόνημα των μουσουλμάνων της Θράκης, αντί να επιδιώξει την κεμαλικής εμπνεύσεως αντιισλαμική πολιτική που, τουλάχιστον επισήμως, εφαρμόζει στην Τουρκία.
-Η αναγόρευση της «Μητέρας Πατρίδας» (δηλ. της Τουρκίας) ως μοναδικού και αδιαφιλονίκητου εγγυητή των συμφερόντων, των δικαιωμάτων και των οραμάτων της μειονότητας και η αντίστοιχη «διαπόμπευση» της Ελλάδας, ως απεργαζομένης την διαρκή καταπίεση και εν τέλει την εξόντωση των μουσουλμάνων της Θράκης.
-Η διαμόρφωση και εμπέδωση ψυχολογίας, στους κόλπους της μουσουλμανικής μειονότητας, «λαού υπό ξενική κατοχή», που (πρέπει) να ζει, να ονειρεύεται και να αγωνίζεται για την «απελευθέρωσή» του και την «επιστροφή» του στην μητρική αγκαλιά της Τουρκίας.
Η αποδεδειγμένη στρατηγική επιλογή της Τουρκίας να χρησιμοποιεί την μουσουλμανική μειονότητα της Θράκης για την εξυπηρέτηση των έναντι της Ελλάδας διεκδικήσεών της (είτε αυτές ανάγονται στην αποσταθεροποίηση της χώρας μας, είτε στην αμφισβήτηση των κυριαρχικών της δικαιωμάτων, είτε, τέλος, στην απειλή της εδαφικής μας ακεραιότητας), προδιαγράφει το πλαίσιο μέσα στο οποίο οφείλει και πρέπει να κινείται η χώρα μας, προκειμένου να αποτρέψει την ηθικώς και νομικώς απαράδεκτη εκμετάλλευση των εγχωρίων μουσουλμάνων. Η διαρκής προσπάθεια της Τουρκίας να αποκομίσει οφέλη από την ύπαρξή τους , όχι μόνον αντιστρατεύεται κάθε έννοια δικαίου, αλλά και συνιστά, καθ’ εαυτή, παραβίαση των μειονοτικών και ανθρωπίνων δικαιωμάτων, αφού η διεκδικητική στάση της μειονότητας, ακόμη και στις πλέον ακραίες εκδηλώσεις της, κάθε άλλο παρά σημαίνει ταύτιση με τις τουρκικές αξιώσεις και επιδιώξεις. Το πλέγμα διεθνούς προστασίας των μειονοτήτων, κάθε άλλο παρά επιτρέπει την καταχρηστική άσκηση των μειονοτικών δικαιωμάτων και την ασύδοτη δράση και συμπεριφορά μειονοτικών ομάδων, όταν μάλιστα είναι προφανής η εξυπηρέτηση στόχων προδήλως υπαγορευομένων από εξωγενείς παράγοντες.
Η από τουρκικής πλευράς επιχειρούμενη ομογενοποίηση της μουσουλμανικής μειονότητας της Θράκης υπό την σημαία του «τουρκισμού», συνιστά κατάφορη παραβίαση των μειονοτικών δικαιωμάτων, των οποίων την προστασία υποτίθεται ότι ευαγγελίζεται και διεκδικεί η γειτονική χώρα. Αυτή η σαφής και ποικιλοτρόπως εκδηλουμένη τάση της Τουρκίας, να εκμεταλλεύεται την μειονότητα για την εξυπηρέτηση στόχων, που ουδεμία σχέση έχουν με την πολιτική, κοινωνική και οικονομική θέση των μουσουλμάνων, αντιστρατεύεται ευθέως σειρά διεθνών κειμένων, τα οποία συνθέτουν το πλέγμα προστασίας των μειονοτικών δικαιωμάτων. Επειδή δε η μειονότητα ζει, δρα και αναπτύσσεται στο πλαίσιο της έννομης τάξεως της χώρας εγκαταστάσεώς της, είναι αυτονόητο ότι, έχουν πλήρη εφαρμογή και οι διατάξεις οι οποίες ρυθμίζουν τα δικαιώματα, αλλά και τις αντίστοιχες υποχρεώσεις του συνόλου των ατόμων που συναπαρτίζουν τον πληθυσμό του συγκεκριμένου κράτους. Έτσι, π.χ. το άρθρο 30 της Οικουμενικής Διακηρύξεως των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (1948) απαγορεύει την καταχρηστική άσκηση των ατομικών δικαιωμάτων και υποδηλώνει πως τα ακραία όρια της ασκήσεως ενός δικαιώματος υπερβαίνονται, όταν προσβάλλονται τα δικαιώματα του πλησίον. Επίσης, το άρθρο 29 παρ.1 της ίδιας διακηρύξεως αναφέρει ότι, «το άτομο έχει υποχρεώσεις προς την κοινότητα, μέσα στην οποία μόνο είναι δυνατή η ελεύθερη και πλήρης ανάπτυξη της προσωπικότητά του». Η φράση επαναλαμβάνεται στο προοίμιο των δύο Συμφώνων των Ηνωμένων Εθνών του 1966: το Διεθνές Σύμφωνο Ατομικών και Πολιτικών Δικαιωμάτων και το Διεθνές Σύμφωνο Οικονομικών, Κοινωνικών και Πολιτιστικών Δικαιωμάτων. Επί πλέον στο πρώτο από τα προαναφερθέντα Σύμφωνα, ρητώς μνημονεύονται (άρθρο 5) και τα άτομα, ως αποδέκτες της απαγορεύσεως της καταχρηστικής ασκήσεως των δικαιωμάτων, ενώ, εκ παραλλήλου η απαγόρευση επικεντρώνεται στον έλεγχο του σκοπού (Objective) της ασκήσεως μιας δραστηριότητας (Activity). Με βάση την ρητή αυτή απαγόρευση είναι προφανές ότι, εάν η άσκηση μιας δραστηριότητας γίνεται για σκοπό διαφορετικό από εκείνον για τον οποίο αναγνωρίζεται το αντίστοιχο δικαίωμα, μέσα σε μια δημοκρατική κοινωνία, τότε, χωρίς να πλήττεται το δικαίωμα, η συγκεκριμένη δραστηριότητα είναι παράνομη.
Στο Σχέδιο για την προστασία των μειονοτήτων, που η ολομέλεια της Επιτροπής της Βενετίας υιοθέτησε, τον Φεβρουάριο του 1991, περιέχονται διατάξεις σχετικές με τις υποχρεώσεις των μειονοτήτων (άρθρα 1 παρ 2 & 3, 15). Ειδικότερα:
· απαγορεύεται κάθε αποσχιστική κίνηση εκ μέρους των μειονοτήτων. Η θέση των μειονοτήτων είναι εξ ορισμού μέσα στο κράτος στο οποίο ζει.
· Στα μέλη των μειονοτήτων δεν εφαρμόζεται μόνον η ισότητα ως προς τα δικαιώματα, αλλά και η ισότητα ως προς τις υποχρεώσεις. Τούτο σημαίνει ότι οι ανήκοντες στην μειονότητα οφείλουν να εκπληρώνουν νομιμοφρόνως (loyalement) όλες τις υποχρεώσεις που βαρύνουν κάθε υπήκοο του κράτους στο οποίο ζουν.
· Κατά την άσκηση των δικαιωμάτων τους οι μειονότητες οφείλουν να σέβονται την εθνική νομοθεσία, καθώς και τα δικαιώματα των άλλων και ιδιαίτερα τα δικαιώματα της πλειονότητας.
Στο ίδιο πνεύμα κινείται και η Σύμβαση-Πλαίσιο για την προστασία των μειονοτήτων του Συμβουλίου της Ευρώπης (1995).
Ειδικότερα, το άρθρο 20 της Συμβάσεως-Πλαισίου ορίζει ότι, «Κατά την άσκηση των δικαιωμάτων και των ελευθεριών που απορρέουν από τις αρχές που εξαγγέλλονται στην παρούσα Σύμβαση-Πλαίσιο, τα πρόσωπα που ανήκουν σε μειονότητες σέβονται την εθνική νομοθεσία και τα δικαιώματα των άλλων, ιδίως δε των προσώπων που ανήκουν στην πλειονότητα ή σε άλλες μειονότητες».
Επίσης, το άρθρο 21 ορίζει ότι, «Καμία από τις διατάξεις της παρούσης συμβάσεως-Πλαισίου δεν μπορεί να ερμηνευθεί κατά τρόπο συνεπαγόμενο οποιοδήποτε δικαίωμα για κάποιο άτομο να επιδοθεί σε δραστηριότητα ή να εκτελέσει πράξεις αντίθετες προς τις θεμελιώδεις αρχές του διεθνούς δικαίου και κυρίως την κυριαρχική ισότητα, την εδαφική ακεραιότητα και την πολιτική ανεξαρτησία των κρατών».
Συνεπώς υφίσταται διττή υποχρέωση, για τα πρόσωπα που ανήκουν σε μειονότητες, έναντι της ελληνικής πολιτείας, της οποίας είναι υπήκοοι: Από την μια πλευρά η υποχρέωση σεβασμού της εθνικής νομοθεσίας και των δικαιωμάτων των τρίτων προσώπων που ανήκουν στην πλειονότητα, από την άλλη δε πλευρά, η υποχρέωση αποχής από κάθε δραστηριότητα, που έρχεται σε αντίθεση προς θεμελιώδεις αρχές που διέπουν, στο διεθνές πεδίο, την ασφάλεια του κράτους.
Εξ άλλου, η Τουρκία εγείρει διαρκώς θέμα μειονότητας στη Θράκη για τρεις κυρίως λόγους. Ο πρώτος είναι στρατηγικής σημασίας και, όπως ήδη έχει αναφερθεί, ανάγεται στην κεμαλική υποθήκη περί μελλοντικής υπαγωγής της περιοχής στα όρια του τουρκικού κράτους. Ο δεύτερος αποτελεί κίνηση τακτικής και απορρέει από την ανάγκη δημιουργίας εντυπώσεων αντιπερισπασμού και αποπροσανατολισμού προς την διεθνή κοινή γνώμη, εξ αιτίας των ιδικών της, σε βάρος της Ελλάδος, υπαρκτών προκλήσεων. Ο τρίτος λόγος έχει ψυχολογική βάση και ανάγεται στη βεβαιότητα της Τουρκίας ότι, κάθε φορά που οι γείτονες μας ομιλούν, υποκριτικά και με ιδιοτέλεια, για την μουσουλμανική μειονότητα, εμείς στην Ελλάδα αγωνιούμε, ως δακτυλοδεικτούμενοι ένοχοι, να βρούμε επιχειρήματα, προκειμένου να «απολογηθούμε» και να αποσείσουμε τις, συνήθως αβάσιμες και σκοπίμως κατασκευασμένες, τουρκικές κατηγορίες. Με άλλα λόγια, η Τουρκία, ενισχυόμενη ακατάπαυστα και από ένα ακατανόητο, ιδίως στις διεθνείς σχέσεις, πλέγμα ενοχής, που φροντίζουν επιμελέστατα να καλλιεργούν «εντός των τειχών» οι πάσης φύσεως «προοδευτικοί» και «μονοπωλητές» των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, εκμεταλλεύεται άριστα την παρουσία της μουσουλμανικής μειονότητας στη Θράκη και καταλογίζει, ξεδιάντροπα και ατιμωρητί, στην Ελλάδα, όλα όσα η ίδια διέπραξε σε βάρος της εξοντωθείσης, ήδη, ελληνικής μειονότητας της Τουρκίας, χωρίς ποτέ, γι’ αυτή της την απάνθρωπη συμπεριφορά, να αισθανθεί την ανάγκη, όχι μόνο να λογοδοτήσει, αλλά ακόμη και να δώσει υποτυπώδεις, έστω, εξηγήσεις.
****
Παράθεση αποδεικτικών στοιχείων – τεκμηρίων, που αφορούν γεγονότα,
προς απόδειξη ποινικών αδικημάτων
ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΠΡΟΣΚΟΜΙΖΟΜΕΝΩΝ ΕΓΓΡΑΦΩΝ
Α. Αφορούν ομιλία ψευδομουφτή Αχμέτ Μέτε που ευχήθηκε σε ομιλία του στο συνέδριο του ΚΙΕΦ/DEB να γίνει Αλή Τσαβους «ο Ντενκτάς της Θράκης»
1- Ντενκτάς στη Θράκη θέλει ο ψευδομουφτής της Ξάνθης _ εφημερίδα δημοκρατία 27-5-2016
2- Αχμέτ Μέτε_ Μακάρι ο Αλή Τσαβούς να γίνει ο Ντενκτάς της Θράκης (!!!!) _ ΦΩΝΗ ΤΗΣ ΡΟΔΟΠΗΣ 26-5-2016
3- Αχμέτ Μέτε_ Μακάρι ο Αλή Τσαβούς να γίνει ο Ντενκτάς της Θράκης (!!!!) – YouTube
4- 4ο συνέδρι ο DEB και …Turko Pride Αντιφωνητής
5-Aίσθηση απο την αποκάλυψη του _Μ’! Ντεκτάς στη Θράκη θέλει τον Αλή Τσαβούς ο Μετέ, σκληρή απάντηση Κοτζιά! 27-5-2016
6-ΣΚΛΗΡΗ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΚΟΤΖΙΑ! Ντενκτάς στη Θράκη θέλει ο ψευδομουφτής της Ξάνθης! – ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΑΔΕΣΜΕΥΤΗ
7-Τα μυστικά της Θράκης: Επιχείρηση συνέχισης της χειραγώγησης της μειονότητας από την Άγκυρα mignatiou 30-5-2016
Β. Για τη δράση του ψευδομουφτή Ξάνθης Αχμέτ Μέτε
1-Το απερίγραπτο παραλήρημα ενός γκριζόλυκου ψευδομουφτή της Θράκης… Προξενείο – ΣΤΟΠ _ DEFOL!
2- ΣΗΜΑΙΑ ΤΗΣ ΤΟΥΡΚΙΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΤΗΣ ΔΥΤΙΚΗΣ ΘΡΑΚΗΣ / ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗΡΙΟ ΜΕΤΕ Τα νέα του ψευδομουφτή Ξάνθης Αχμέτ Μέτε
Γ. Αφορούν το κόμμα «Ισότητας Ειρήνης Φιλίας» ΚΙΕΦ/DEB
1-Οι αυτονομιστές μουσουλμάνοι του DEB απειλή για τη Θράκη _ Epikaira 29-5-2014
2-Οι αυτονομιστές μουσουλμάνοι του DEB απειλή για τη Θράκη _ 29-5-2014
3-Αυτονομιστικό κόμμα με σημαία της Δυτικής Θράκης και Οθωμανικά εμβατήρια
4-Πρόκληση του DEB στη Θράκη _ εφημερίδα δημοκρατία
5- Προς ένα τουρκικό παρακράτος στην Θράκη 24-5-2016 Αντιφωνητής
6-Αναμένουμε σεβασμό στην Τουρκική Μουσουλμανική ταυτότητα της Μειονότητας Δυτικής Θράκης ΚΙΕΦ 25-2-2016
7-«Η σπίθα που άναψε στην Θράκη», να φτάσει στα Βαλκάνια liberal.gr
Δ. Αφορούν τη λεγόμενη «Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία Τούρκων Δυτικής Θράκης» (ΕΟΤΔΘ)
1-Γιατί αλωνίζει ανενόχλητη(;) η Τουρκία στη Θράκη; Η ακατανόητη ανοχή του ελληνικού κράτους mignatiou 27-9-2016
Ε. Αφορούν την ανακήρυξη από το DEB της 29η Ιανουαρίου «Ημέρα Εθνικής Αντίστασης των Τούρκων της Δυτ. Θράκης»
2-MHNYMA TOY DEB ΓΙΑ ΤΗΝ 29η ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ | TourkikaNea.gr
3-Εκδήλωση μνήμης με δηλώσεις περί ελληνικής «κατοχής» από τους «Τούρκους της Θράκης» _ ΦΩΝΗ ΤΗΣ ΡΟΔΟΠΗΣ 31-1-2017
4-ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΗΣ ΤΟΥΡΚΟΣΥΜΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗΣ (ΔΗΛΑΔΗ ΤΟΥ ΜΕΤΕ) ΓΙΑ ΤΗΝ 29/1 | TourkikaNea.gr
5-Εορτάζοντας την…«Ημέρα Εθνικής Αντίστασης των Τούρκων της Δυτικής Θράκης»! Προξενείο – ΣΤΟΠ _ DEFOL!
6- Παλεύουν να προκαλέσουν ένταση… 10-2-2014 Προξενείο – ΣΤΟΠ _ DEFOL!
ΣΤ. Αφορούν κάλεσμα οπαδών της Γαλατασαράι στη Θράκη προς μουσουλμάνους σε ξεσηκωμό στις 24 Ιουλίου 2016
1- Οπαδοί της Γαλατασαράι στη Θράκη καλούν σε ξεσηκωμό στις 24 Ιουλίου 2016
2- Πρωτοφανής ανάρτηση ξεσηκωμού στην Θράκη από τον σύνδεσμο οπαδών της Γαλατασαράι – Thrakisports
Ζ. Αφορούν δηλώσεις του Τούρκου πρωθυπουργού Ταγίπ Ερντογάν
****
Από τα παραπάνω προσκομιζόμενα, σε εκτύπωση από το διαδίκτυο, έγγραφα, που συνιστούν αποδεικτικά στοιχεία – τεκμήρια,
προκύπτουν γεγονότα, που συνιστούν τέλεση ποινικών αδικημάτων
Κρίσιµες για την αξιολόγηση της ποινικής ευθύνης, παντός ενεχομένου κατ’ άρθρα 45-49 ΠΚ, στην τέλεση ποινικών αδικημάτων που θα προκύψει από την διερεύνηση των παραπάνω αποδεικτικών στοιχείων – τεκμηρίων, είναι ιδίως οι ακόλουθες διατάξεις του Ποινικού Κώδικα :
1. Όποιος επιχειρεί με σωματική βία ή με απειλές σωματικής βίας να αποσπάσει από το ελληνικό κράτος έδαφος που ανήκει σ’ αυτό ή να συγχωνεύσει έδαφος του ελληνικού κράτους σε άλλη πολιτεία τιμωρείται με θάνατο.
2. Οι διατάξεις των άρθρων 135 και 137 έχουν και εδώ εφαρμογή.
2. Οι διατάξεις των άρθρων 135 και 137 έχουν και εδώ εφαρμογή.
1. Όποιος δημόσια ή με τη διάδοση εγγράφων, εικόνων ή παραστάσεων προκαλεί με πρόθεση ή προσπαθεί να διεγείρει άλλους στο να επιχειρήσουν πράξεις από εκείνες που αναφέρονται στο άρθρο 134 τιμωρείται με κάθειρξη.
2. Όποιος συνωμοτεί με άλλον με σκοπό να εκτελέσουν πράξη από εκείνες που αναφέρονται στο άρθρο 134 ή με συνεννοήσεις με ξένη κυβέρνηση προπαρασκευάζει την εκτέλεση μιας από αυτές τις πράξεις, τιμωρείται με κάθειρξη.
3. Οποιαδήποτε άλλη προπαρασκευαστική ενέργεια με πρόθεση μιας από τις αναφερόμενες στο άρθρο 134 πράξεις τιμωρείται με φυλάκιση τουλάχιστον τριών μηνών.
4. Συνωμοσία υπάρχει όταν δύο ή περισσότεροι συναποφασίσουν να τελέσουν πράξη έσχατης προδοσίας ή αναλάβουν αμοιβαία υποχρέωση να τελέσουν τέτοια πράξη.
2. Όποιος συνωμοτεί με άλλον με σκοπό να εκτελέσουν πράξη από εκείνες που αναφέρονται στο άρθρο 134 ή με συνεννοήσεις με ξένη κυβέρνηση προπαρασκευάζει την εκτέλεση μιας από αυτές τις πράξεις, τιμωρείται με κάθειρξη.
3. Οποιαδήποτε άλλη προπαρασκευαστική ενέργεια με πρόθεση μιας από τις αναφερόμενες στο άρθρο 134 πράξεις τιμωρείται με φυλάκιση τουλάχιστον τριών μηνών.
4. Συνωμοσία υπάρχει όταν δύο ή περισσότεροι συναποφασίσουν να τελέσουν πράξη έσχατης προδοσίας ή αναλάβουν αμοιβαία υποχρέωση να τελέσουν τέτοια πράξη.
Όποιος με πρόθεσή του και με οποιεσδήποτε ενέργειες εκθέτει το ελληνικό κράτος ή σύμμαχό του ή κατοίκους τους σε κίνδυνο αντιποίνων ή εκθέτει σε κίνδυνο διατάραξης τις φιλικές σχέσεις του ελληνικού κράτους ή συμμάχου του με ξένο κράτος, τιμωρείται με φυλάκιση τριών μηνών μέχρι τριών ετών. Αν τα αντίποινα επήλθαν πραγματικά εξαιτίας των ενεργειών του, τιμωρείται με φυλάκιση τουλάχιστον τριών ετών.
Όποιος εγκωμιάζει δημόσια και με οποιονδήποτε τρόπο έγκλημα που διαπράχθηκε και έτσι εκθέτει σε κίνδυνο τη δημόσια τάξη τιμωρείται με φυλάκιση μέχρι τριών ετών.
1. Σε φυλάκιση τουλάχιστον τριών μηνών και σε χρηματική ποινή καταδικάζεται όποιος διασπείρει με οποιονδήποτε τρόπο ψευδείς ειδήσεις ή φήμες ικανές να επιφέρουν ανησυχίες ή φόβο στους πολίτες ή να ταράξουν τη δημόσια πίστη ή να κλονίσουν την εμπιστοσύνη του κοινού στο εθνικό νόμισμα ή στις ένοπλες δυνάμεις της χώρας ή να επιφέρουν διαταραχή στις διεθνείς σχέσεις της χώρας. Αν η πράξη τελέστηκε επανειλημμένα μέσω του τύπου, ο υπαίτιος καταδικάζεται τουλάχιστον σε φυλάκιση έξι μηνών και σε χρηματική ποινή τουλάχιστον πεντακοσίων ενενήντα (590) ευρώ.
Όποιος δημόσια με οποιονδήποτε τρόπο προκαλεί ή διεγείρει τους πολίτες σε βιαιοπραγίες μεταξύ τους ή σε αμοιβαία διχόνοια και έτσι διαταράσσει την κοινή ειρήνη, τιμωρείται με φυλάκιση μέχρι δύο ετών, αν σύμφωνα με άλλη διάταξη δεν επιβάλλεται αυστηρότερη ποινή.
****
Επιπλέον των παραπάνω εγγράφων, προσκομίζω τα παρακάτω έγγραφα – μέσα κοινοβουλευτικού ελέγχου που έχω καταθέσει στο Ελληνικό Κοινοβούλιο ως βουλευτής και αφορούν τα διερευνόμενα :
1- Ερώτηση με αριθμό 6676/1-7-2016 με θέμα «Εθνικά επιβεβλημένη η αφαίρεση της ελληνικής ιθαγένειας από τον ψευδομουφτή Ξάνθης»
2- Ερώτηση με αριθμό 5446/17-5-2016 και θέμα «Απειλές του ψευδομουφτή κατά του ελληνικού κράτους και υπονόμευση της συνθήκης της Λωζάνης»
3- Ερώτηση με αριθμό 7370/28-7-2016 και θέμα «Παράνομα νηπιαγωγεία και οικοτροφεία στην Ξάνθη»
4- Ερώτηση με αριθμό 8354/19-9-2016 και θέμα «Θράκη – Αποσχιστικές δραστηριότητες του Τουρκικού Προξενείου»
5- Ερώτηση με αριθμό 2690/18-1-2017 και θέμα «Πηγή ανθελληνικής και φιλοτουρκικής προπαγάνδας αποτελούν τα λεγόμενα φροντιστήρια Κορανίου»
6- Ερώτηση με αριθμό 3868/2-3-2017 και θέμα «Οι προκλητικές και αποσχιστικές δηλώσεις του Α. Τσαβούς διώκονται ή όχι από το νόμο;»
7- Ερώτηση με αριθμό 3941/6-3-2017 και θέμα «Παράνομο σωματείο τουρκοφρόνων ιδρύει νηπιαγωγεία και παιδικούς σταθμούς σε χωριά της Θράκης»
8- Ερώτηση με αριθμό 3979/7-3-2017 και θέμα «Λειτουργία Ελληνόφωνων Δημοτικών σχολείων στα πομακοχώρια της Θράκης»
****
Επειδή ως Έλληνας πολίτης και ως βουλευτής του Ελληνικού Κοινοβουλίου και του κόμματος «ΛΑΪΚΟΣ ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ – ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ» έχω προφανές έννομο συμφέρον και δικαιολογημένο ενδιαφέρον να καταθέσω ενώπιον Σας την παρούσα μηνυτήρια αναφορά.
Επειδή η δικαιοσύνη αποτελεί σ’ αυτούς τους πραγματικά δύσκολους καιρούς την υπέρτατη προσδοκία και ελπίδα του Έλληνα πολίτη.
Επειδή η δικαιοσύνη αποτελεί σ’ αυτούς τους πραγματικά δύσκολους καιρούς την υπέρτατη προσδοκία και ελπίδα του Έλληνα πολίτη.
Επειδή ο Ελληνικός λαός προσβλέπει σ’ Εσάς για την ευθυδικία, την τήρηση της νομιμότητας και την προάσπιση εθνικού και δημοσίου συμφέροντος, και στην εν λόγω περίπτωση.
Επειδή οι νόμοι του κράτους μας υπάρχουν για να εφαρμόζονται και όχι να παραμένουν ανενεργοί, σαν «ακάλυπτες νομικές επιταγές».
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
ΑΙΤΟΥΜΑΙ για τις δικές Σας ενέργειες,
προκειμένου να διερευνήσετε την τέλεση ποινικών αδικημάτων, κατά τα παραπάνω αναφερόμενα, από τους :
1) Μουσταφά Αλή Τσαβούς, Πρόεδρου του «κόμματος Ισότητας, Ειρήνης και Φιλίας» ΚΙΕΦ / DEB
2) «κόμμα Ισότητας, Ειρήνης και Φιλίας» ΚΙΕΦ / DEB
3) Αχμέτ Μέτε, «ψευδομουφτή» Ξάνθης
Και παντός άλλου ενεχομένου κατ’ άρθρα 45-49 ΠΚ στην τέλεση ποινικών αδικημάτων, που θα προκύψει από την διερεύνηση των παραπάνω αναφερόμενων.
Με την παρούσα διορίζω πληρεξούσιους Δικηγόρους, τους Δικηγόρους Θεσσαλονίκης κ.κ. ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟΥΔΗ Αλέξανδρο και Αθηνών ΡΟΥΣΟΠΟΥΛΟ Νικόλαο προς τους οποίους παρέχω την πληρεξουσιότητα να με εκπροσωπούν (από κοινού ή ο καθένας χωριστά) και να ενεργούν στο όνομά μου και για λογαριασμό μου όλες τις διαδικαστικές πράξεις που αφορούν αυτήν.
Αθήνα, 9-3-2017
Ο αναφέρων
ΛΑΓΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ
