Πότε επιτέλους, η ‘ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ’ θα γράφεται όπως πραγματικά είναι και όχι όπως την θέλουν ορισμένοι; Στην ιερή μνήμη των τριών παλικαριών του Πολεμικού Ναυτικού Το βιβλίο της Γ´ Γυμνασίου, «Νεότερη και Σύγχρονη Ιστορία», το οποίο πρωτοεκδόθηκε το 2007, στην Ενότητα 58 (σελ. 163) στο θέμα «Κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ 1993-2000), γράφει : «Οι εκλογές τον Οκτώβριο 1993 έφεραν ξανά στην Κυβέρνηση το ΠΑΣΟΚ. Τον Ιανουάριο του 1996, όμως, ο Ανδρέας Παπανδρέου…..Την ίδια εποχή, με αφορμή τη διεκδίκηση από την Τουρκία της βραχονησίδας Ίμια, στα Δωδεκάνησα, ξέσπασε κρίση στις ελληνοτουρκικές σχέσεις που αποκλιμακώθηκε με αμοιβαίες υποχωρήσεις (1996) » Παρά τις έντονες διαμαρτυρίες και δημοσιεύματα για τα γραφόμενα αυτά, όπου σε τρεις μόνο σειρές υπάρχουν τρία λάθη : Ηθικό, Ιστορικό και Γεωγραφικό, το βιβλίο αυτό εξακολουθεί να διδάσκεται. Πρώτο λάθος (Ηθικό) Δεν γίνεται καμία αναφορά στην ιερή μνήμη των τριών παλικαριών του Πολεμικού Ναυτικού, πλήρωμα του ελικοπτέρου ΠΝ 21 της Φρεγάτας «ΝΑΒΑΡΙΝΟ» – Χριστόδουλου ΚΑΡΑΘΑΝΑΣΗ κυβερνήτη, Υποπλοιάρχου ΠΝ, Παναγιώτη ΒΛΑΧΑΚΟΥ συγκυβερνήτη, Υποπλοιάρχου ΠΝ, και Έκτορα ΓΙΑΛΟΨΟΥ χειριστή συσκευών, Αρχικελευστή ΠΝ – που θυσιάστηκαν στη θάλασσα των Ιμίων, την 31 Ιανουαρίου 1996, υπερασπιζόμενοι τα κυριαρχικά δικαιώματα της πατρίδας μας. Δεύτερο λάθος (Ιστορικό) Δεν γίνεται καμία αναφορά στην Τουρκική πολεμική επιχείρηση κατάληψης των Ελληνικών νησίδων Ίμια, από 28 μέχρι 31 Ιανουαρίου 1996. Η Ελλάδα, μέσα από επίσημο βιβλίο, αποδέχεται, έστω και έμμεσα, ότι δεν έχει την πλήρη κυριαρχία των νησίδων Ίμια, αφού αποδέχεται ότι : διεκδικεί η Τουρκία, καθώς η λέξη διεκδικώ σημαίνει : «προσπαθώ να αποκτήσω κάτι που το επιδιώκουν και άλλοι». Η λέξη «διεκδίκηση» σημαίνει : (ι) «αγώνας για την απόκτηση κάποιου αγαθού που ανήκε σε κάποιον και του το καταπάτησαν» (βλέπε, Το Μεγάλο Λεξικό A. Γεωργοπαπαδάκου, Εκδόσεις Α. Μαλλιάρη σελ. 300) και (ιι) «υπεράσπιση, άμυνα» (βλέπε, Ετυμολογικό Λεξικό Γ. Μπαμπινιώτη σελ.368). και έγιναν «αμοιβαίες υποχωρήσεις» που σημαίνει ότι, και εμείς και οι Τούρκοι, περιορίσαμε τις αξιώσεις μας (εμείς σε τι ακριβώς περιορίσαμε τις αξιώσεις μας ;). Τρίτο λάθος (Γεωγραφικό) Δεν υπάρχει μια βραχονησίδα Ίμια, αλλά υπάρχουν δυο νησίδες Ίμια, τα ανατολικά Ίμια, με βάθη από 5 μέχρι 35 μέτρα και τα δυτικά Ίμια, με βάθη από 7 μέχρι 35 μέτρα. Σε αυτές (στον πληθυντικό) αναφερόταν και η από 29-12-1995 Τουρκική Ρηματική Διακοίνωση. Στους επίσημους ναυτικούς χάρτες της Υδρογραφικής Υπηρεσίας του Πολεμικού Ναυτικού, χαρακτηρίζονται με τη συντομογραφία «Νες Ίμια», δηλαδή, νησίδες Ίμια. Είναι νησίδες που ανήκουν στην αλυσίδα νησιών, νησίδων και βραχονησίδων με την γενική ονομασία «Δωδεκάνησα», τα οποία με τη Συνθήκη Ειρήνης των Παρισίων (1947) προσαρτήθηκαν από τους Ιταλούς στην Ελλάδα. Έχουν συνολική έκταση 10 στρέμματα με βλάστηση. Μάλιστα, στα δυτικά Ίμια μέχρι και τον Απρίλιο του 2004, υπήρχε κτηνοτροφική δραστηριότητα.Πότε επιτέλους, η ‘ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ’ θα γράφεται όπως πραγματικά είναι και όχι όπως την θέλουν ορισμένοι; ΠΗΓΗ
Σε ομιλία του για τα Σεπτεμβριανά περιέγραψε κάποια περιστατικά.
«Στο Γενή Σεχίρ, ώρα 7 το απόγευμα μέσα στη μέση του δρόμου, ο όχλος περικύκλωσε ένα κοριτσάκι 6 ετών, το παρέδωσε σ΄ έναν ημιπαράφρονα χαμάλη γνωστό ως «γορίλα» και εκείνος παρουσία δύο χιλιάδων ατόμων το εβίασε επανειλημμένως, ενώ το πλήθος ούρλιαζε, «αυτά παθαίνουν οι Έλληνες.
«Στο Γενή Σεχίρ, ώρα 7 το απόγευμα μέσα στη μέση του δρόμου, ο όχλος περικύκλωσε ένα κοριτσάκι 6 ετών, το παρέδωσε σ΄ έναν ημιπαράφρονα χαμάλη γνωστό ως «γορίλα» και εκείνος παρουσία δύο χιλιάδων ατόμων το εβίασε επανειλημμένως, ενώ το πλήθος ούρλιαζε, «αυτά παθαίνουν οι Έλληνες.
Σκότωσέ την, σκότωσέ την την σκύλα την Ελληνίδα».»
«Μόλις δόθηκε το σύνθημα της επιθέσεως, κύματα όχλου μπήκαν στην εκκλησία, για να την καταστρέψουν.
Μέσα όμως βρισκόταν εκείνη την στιγμή ο αρχιδιάκονος, ο οποίος επιχείρησε να τους εμποδίσει. Οι Τούρκοι άρχισαν να τον ξυλοκοπούν και να προσπαθούν να του βγάλουν τα ράσα.
Ο αρχιδιάκονος αντέστη, αλλά υπέκυψε.
Από τις φωνές, τα ουρλιαχτά και την φασαρία ανησύχησε η μητέρα του ιερωμένου κι έντρομη έτρεξε στην εκκλησία.
Το πλήθος την εκύκλωσε και άρχισε να την κτυπά, ενώ πιο πέρα ο γιος της δεμένος πισθάγκωνα σε μια καρέκλα μετεφέρετο από το πλήθος στην έξοδο.
Εκεί αφού τον άφησαν, ανέθεσαν σε έναν αλήτη να τον ξυρίσει χωρίς σαπουνάδα.
Όταν τον εξύρισαν, τον μετέφεραν στο καμπαναριό από κάτω και του “καναν περιτομή.
Ύστερα τον άφησαν εξαντλημένο και αιμορραγούντα.»
Ύστερα τον άφησαν εξαντλημένο και αιμορραγούντα.»
Ένας άλλος Κωνσταντινουπολίτης αναφέρει:
«Βρισκόμασταν μόνοι στο σπίτι μόλις άρχισαν τα φοβερά γεγονότα.
Είχε αρχίσει να σουρουπώνει, όταν ξαφνικά ακούσαμε ασυνήθιστο θόρυβο, ιδιαίτερα δυνατό.
Φοβηθήκαμε, αλλά δεν μπορούσαμε να αντιδράσουμε.
Φοβηθήκαμε, αλλά δεν μπορούσαμε να αντιδράσουμε.
Ο θόρυβος δυνάμωνε συνεχώς και ο φόβος μας γινόταν εντονότερος.
Στην κεντρική είσοδο είχα βάλει μια μεγάλη μπάρα, ενώ είχαμε κλείσει τα παράθυρα.
Στο διπλανό σπίτι είχαν ήδη αρχίσει τη λεηλασία. Ακούσαμε φωνές να ζητάνε βοήθεια.
Τελικά, μπήκαν από την πόρτα του κήπου.
Την είχαν σπάσει με κασμάδες.
Μόλις με είδαν, ρώτησαν με δυνατή φωνή και απειλητικό ύφος: «Τούρκοι είσαστε εσείς;»
Μόλις με είδαν, ρώτησαν με δυνατή φωνή και απειλητικό ύφος: «Τούρκοι είσαστε εσείς;»
Όλοι απαντήσαμε:
«Είμαστε Ρωμιοί μέχρι τα κεραμίδια».
Τον ένα όροφο του σπιτιού τον λεηλάτησαν.
Δεν άφησαν τίποτε στο πέρασμά τους.
Έσπειραν τον πανικό και την καταστροφή.
Έφυγα με τη γυναίκα μου για να γλιτώσουμε.
Είχε πάθει σοκ και έκλαιγε ασταμάτητα.
Στο δρόμο επικρατούσε πανικός, οι εκκλησίες είχαν λεηλατηθεί, τα σπίτια και τα καταστήματα είχαν γίνει κάρβουνο…».(Σωτήρης Μισαηλίδης)
Ο Σταύρος Γιουσουφίδης μέσα απ’ το Γηροκομείο του Ελληνικού Νοσοκομείου του Μπαλουκλί, αφηγείται: «Μέναμε στο Αϊβάνσαραϊ.
Εργαζόμουν σε ένα κατάστημα χονδρικής στο Εμίνονου.
Εργαζόμουν σε ένα κατάστημα χονδρικής στο Εμίνονου.
Το βράδυ της 6ης Σεπτεμβρίου ακούσαμε ένα μεγάλο θόρυβο. Μία πολυπληθής ομάδα φώναζε συνθήματα.
Οι πρώτες καταστροφές άρχισαν από την εκκλησία στο Εντιρνέκαπι.
Έρχονταν χτυπώντας και σπάζοντας.
Όταν έφτασαν στο σπίτι μας, μας προφύλαξε ο παιδικός μου φίλος Ισμαήλ Τσαβούς.
Στη συνέχεια πήγε στη πίσω γειτονιά να προστατέψει τον αδελφό του που ζούσε με μια Ρωμιά.
Όταν έφυγε μία ομάδα κατέστρεψε το μπροστινό μέρος του σπιτιού μας.
Η γειτονιά μας καταστράφηκε.
Παρά το γεγονός ότι κηρύχθηκε κατάσταση έκτακτης ανάγκης, συνέχισαν να καταστρέφουν.