Θέλω να σε βλέπω να γελάς παιδί μου γιατί μου φτιάχνεις τη μέρα. Μου σημαδεύεις την καρδιά με τα αόρατα βέλη της αγάπης σου που με πλημμυρίζουν. Με ελευθερώνεις και με μεταμορφώνεις στο πιο ευτυχισμένο πλάσμα στον κόσμο.

Γράφει η ψυχολόγος Άρτεμις Βαμβουνάκη.

Θέλω να σε βλέπω να γελάς παιδί μου…

Τι πιο όμορφο πράγμα από το δικό σου χαμόγελο στη ζωή,  από το άκουσμα  του τρανταχτού σου γέλιου.

Θέλω να σε βλέπω να γελάς παιδί μου γιατί μου φτιάχνεις τη μέρα. Μου σημαδεύεις την καρδιά με τα αόρατα βέλη της  αγάπης σου που με πλημμυρίζουν. Με ελευθερώνεις και  με μεταμορφώνεις στο πιο ευτυχισμένο πλάσμα στον κόσμο.

Να γελάς παιδί μου, ακόμα κι όταν δεν είμαι παρών, όταν δε σε βλέπω. Αυτή είναι η επιβράβευσή μου. Αισθάνομαι  ότι όλα τα δώρα του κόσμου απλώνονται μπροστά στα πόδια  μου. Το χαμόγελο σου αποτυπώνεται βαθιά μέσα στη ψυχή μου και με ζεσταίνει .Με κρατάει δυνατό να αντέχω τις κακοτοπιές της ζωής και με μεταμορφώνει σε ακλόνητο πολεμιστή της.

Το πρόσωπο σου σαν γελά με ταξιδεύει σε μέρη μαγικά,χρωματιστά. Εκεί που μυρίζει άρωμα λουλουδιών ,ευωδία  γιασεμιού. Εκεί που υπάρχει μονάχα αγνότητα, αθωότητα της παιδικής σου ψυχής.

Γλυκιά μου ύπαρξη και άγγελέ μου. Η αγάπη μου για σένα ερμητικός χείμαρρος που ξεχειλίζει  τη καρδιά μου.

Επιθυμώ, παιδί μου,  η κάθε σου μέρα να σε κατακλύζει χαμόγελα και ευτυχισμένες στιγμές. . Να είναι χαρούμενη και ξεχωριστή όσο είσαι εσύ για μένα. Όσα χρόνια κι αν περάσουν εγώ θα σε βλέπω σαν ένα μικρό πλασματάκι, θα στέκομαι παρατηρητής και καθοδηγητής στο μονοπάτι σου.  Να ξέρεις   ότι θα σε καμαρώνω από όπου κι αν βρίσκομαι.

Παιδί μου και ανάσα μου χαμογέλα μου ξανά και ξανά…

αναπνοές