Για να γίνει όμως αυτό 100% πραγματικότητα πρέπει να συμβούν δύο πράγματα: πρώτον να χάσει οπωσδήποτε τώρα η Αρσεναλ μέσα στη Σάλκε, και δεύτερον, να κερδίσει ο Ολυμπιακός μέσα στο «Καραϊσκάκη» την Μονπελιέ και την Αρσεναλ, ενώ ενδιάμεσα πρέπει να πάρει τουλάχιστον την ισοπαλία μέσα στην Σάλκε, συγκεντρώνοντας έτσι στο τέλος συνολικά 10 βαθμούς. Σ’ αυτή την περίπτωση θα έχει εξασφαλίσει και μαθηματικά την πρόκρισή του στους «16». Θα μου πείτε, βέβαια, πως είναι δύσκολο να συμβούν όλοι αυτοί οι συνδυασμοί, όμως, σημασία τώρα έχει, πως υπάρχει το κίνητρο για να το παλέψει. Εν πάση περιπτώσει, ο Ολυμπιακός έχει εξασφαλίσει τώρα σε μεγάλο ποσοστό την Τρίτη θέση του ομίλου που οδηγεί στο Κύπελλο ΟΥΕΦΑ, ενώ με τη νίκη του επί της Μονπελιέ, ο Μαρινάκης έβαλε στο ταμείο 1 εκ. ευρώ. Αυτό το ποσό δίνει η ΟΥΕΦΑ στη νίκη. Μέχρι πέρυσι ήταν 600.000 ευρώ και φέτος το αύξησε σε 1 εκ.
Και πάμε στο αγωνιστικό κομμάτι του αγώνα με την Μονπελιέ. Καμία σχέση δεν είχε χθες ο Ολυμπιακός με την εξαιρετική εμφάνιση που είχε κάνει πέρυσι στη Μασσαλία και με τη νίκη επί της Μαρσέιγ. Τότε η ομάδα του ζωγράφιζε αγγέλους μέσα στο γήπεδο, ενώ χθες, και ειδικά μέχρι το 70’, άφηνε κάτι αφηρημένες μουντζούρες πάνω στο καβαλέτο. Θα μου πείτε ότι πέρυσι είχε πιο ποιοτικούς παίκτες και συμφωνώ μαζί σας. Ομως, όχι, δεν είναι μόνο αυτό, όταν παίζει με ομάδες με την μέτρια δυναμικότητα της Μονπελιέ, τότε στον Ολυμπιακό ταιριάζει γάντι το επιθετικό ποδόσφαιρο και όχι η αμυντική και παθητική φιλοσοφία που δείχνει συνέχεια ο Ζαρντίμ.
Ισως επειδή ο Πορτογάλος φοβήθηκε πολύ το παιχνίδι, είχε καβουκιάσει σαν τη χελώνα πίσω τους παίκτες του και δεν τους επέτρεπε να βγάλουν το κεφάλι τους έξω από το καύκαλο, με αποτέλεσμα να έχει η ομάδα έναν παθητικό και μόνο ρόλο, χωρίς να απειλεί των Γάλλων. Ευτυχώς που μετά το 1-0, τόσο ο Πορτογάλος, όσο και οι ερυθρόλευκοι παίκτες κατάλαβαν ότι με το ίδιο μοτίβο δεν γίνεται δουλειά. Ολη η ομάδα ανέβηκε πιο ψηλά, βγήκε μπροστά και ειδικά μετά την ισοφάριση επειδή πίστεψαν ότι μπορούν να φτάσουν και στη νίκη, πήραν το ρίσκο να πιέσουν ακόμη περισσότερο τους Γάλλους απ’ όλες τις πλευρές. Σ’ αυτό βοήθησαν και οι δύο αλλαγές που έκανε ο Ζαρντίμ ενισχύοντας τα άκρα με τον Αμπντούν (ο Φουστέρ δεν μπορεί να παίξει στις φτερούγες) και βάζοντας τον χαρισματικό μέσα στην περιοχή Μήτρογλου στη θέση του ανύπαρκτου Τζεμπούρ. Η άμυνα της Μονπελιέ φάνηκε ότι ήταν για τα θηρία, φαινόταν ότι το δεύτερο γκολ ψηνόταν και πράγματι ήρθε στο τέλος του ματς.
Συμπερασματικά, ο Ολυμπιακός πήρε μια πολύτιμη νίκη, χωρίς να ικανοποιήσει με την απόδοσή του. Πάντως, ακόμα και μέσα στη μετριότητά του, έδειξε στο τέλος ότι έχει περισσότερη εμπειρία στην Ευρώπη από την Μονπελιέ και κυρίως πιο ισχυρή προσωπικότητα. Και το γεγονός ότι η Μονπελιέ δεν έχει κάνει φέτος μέσα στο γήπεδό της, αυτό λέει πολλά.
Η δίκαιη ήττα της Ρεάλ από τη Ντόρτμουντ και η ψυχοβγαλτική νίκη της Μπάρτσα στο 90φεύγα επί των ξυλοκόπων της Σέλτικ, ενισχύει ακόμα περισσότερο την πιθανότητα να κάνει φέτος το θαύμα η ομάδα που στην κυριολεξία με έχει αφήσει άναυδο με το γρήγορο και θεαματικό ποδόσφαιρο που παίζει. Μιλάω για τη Σαχτάρ που αντί για 7-1 κέρδισε μόνο 2-1 την πολύ δυνατή και φορμαρισμένη Τσέλσι. Μπάλα με το τσουβάλι παίζουν οι Βραζιλιάνοι παικταράδες που έχει φέρει ο Αχμέτοφ στην ομάδα του. Που, διάολο, πάει και τους ανακαλύπτει; Ειδικά αυτός ο Γουίλιαμ, είναι δώσμου μάτια να τον βλέπω. Κι όμως, αυτή τη γάτα τον Αχμέτοφ, τον έπιασε κορόιδο ο Κόκκαλης, παίρνοντάς του 20 χαρτιά για τον Μαστίγιο. Εξαιρετικές επίσης ομάδες δείχνουν να έχουν η Ντόρτμουντ και η Μάλαγα. Ομως, τα πάντα θα κριθούν από τον Φλεβάρη και μετά που θα έχουν φύγει τα λιμά από τη μέση.
Ετσι γίνεται κάθε χρόνο...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου